Zebra Chapmana (Equus quagga chapmani)

Wymiary/Budowa

Zebra Chapmana – wysokość w kłębie u dorosłych osobników dochodzi do 1,3 m, ogier waży 250-360 kg, klacz jest mniejsza i lżejsza. Jej kończyny prawie nie mają pręg, jasna sierść ma lekko brązowy odcień i są w niej wyraźne, brązowo-szare międzypręgi. Gatunek ten należy do tzw. końskogłowych, gdyż jego głowa i uszy podobne są do głowy i uszu koni.

Występowanie

Zebra Chapmana występuje najczęściej w południowej Afryce, a przede wszystkim w Transwalu, południowo-wschodnim regionie Republiki Południowej Afryki. Żyje w rzadkich lasach i sawannach.

Odżywianie

Zebra Chapmana w jedzeniu nie jest wybredna i zjada wszystko, co rośnie w okolicy – trawy, liście i inną roślinność.

Tryb życia

Zebra Chapmana ma bardzo spokojny temperament. Ogiery nie bronią poszczególnych terytoriów, ale są obrońcami całego stada, złożonego z 15-30 osobników, wśród których jest przeważnie kilka samic z młodymi (młode ogiery po uzyskaniu pełnej dojrzałości płciowej odłączają się od stada z kilkoma samicami). Rodzina jest podstawową jednostką “społeczeństwa” tych zebr – zwierzęta tworzą wieloletnie związki, które kończą się bądź śmiercią jednego z nich, bądź tym, że stary ogier zwalnia swoje miejsce młodszemu. W okresie wędrówek na obfitsze w pokarm pastwiska stada łączą się w duże grupy. Często spotkać je można w otoczeniu antylop, strusi, a niekiedy i bawołów. Wzajemne towarzystwo przynosi zwierzętom obustronne korzyści. Strusie żywią się owadami żerującymi na odchodach zebr, te ostatnie zaś korzystają z dużej czujności strusi i wraz z nimi rzucają się w razie niebezpieczeństwa do ucieczki. zebry są zwierzętami niezwykle ruchliwymi, a widok osobników leżących na pastwisku należy do rzadkości. Ich cechą jest ogromna płochliwość. Tylko osobniki, które nigdy nie zetknęły się z człowiekiem, nie uciekają na jego widok, a czasem nawet zbliżają się do niego. Na krótkich dystansach potrafią bardzo szybko biegać (do 60 km/h), nie są jednak zbyt wytrzymałe. Z otaczających je zwierząt zebry ustępują pola tylko lwom, natomiast nieźle sobie radzą z hienami i dzikimi psami.
W gorące południe kryją się w cieniu drzew chroniących je przed upałem i owadami. W nocy chodzą do wodopoju, a wczesnym rankiem udają się na pastwiska.

Rozmnażanie i rozwój

Po roku ciąży samica zebry Chapmana rodzi jedno jasnobrązowe młode, które w szybkim czasie usamodzielnia się, biegając razem z dorosłymi. Zebry żyją niekiedy ponad 30 lat, gdyż są uodpornione na ukąszenia groźnej muchy tse-tse dziesiątkującej inne zwierzęta Afryki. Liczebność zebr jest regulowana przez jej naturalnych wrogów (lew, gepard, lampart, hiena cętkowana), których ofiarą padają najczęściej przy wodopojach.