Zasłonak rudy (Cortinarius orellanus)

Wstęp

Zasłonak rudy jest grzybem śmiertelnie trującym. W Polsce występuje rzadko.

Sezon

Zasłonak rudy pojawia się latem do jesieni. (VII, VIII-X).

Występowanie

 
Zasłonak rudy spotykany jest w lasach liściastych i iglastych. Najczęściej na nizinach, ale może się pojawiać także na terenach górzystych. Związany jest symbiotycznie z drzewami dębowymi, sosnowymi, bukowymi.

Wygląd

Kapelusz zasłonaka rudego osiąga do 8 cm średnicy. Kolor od żółtego do brązowego. Z wiekiem ciemniejszy. Początkowo kształt wypukły, z czasem coraz bardziej płaski, z małym, tępym garbkiem w środkowej części. Brzeg podwinięty, u starszych osobników strzępiasty.

Blaszki zasłonaka rudego rzadko, szeroko rozstawione. Początkowo żółtawe, później pomarańczowo-rdzawe, kolorem przypominające kapelusz.

Trzon zasłonaka rudego jest gładki, błyszczący i zwężający się ku dołowi.  Długość do 9 cm i grubość 1,2 cm. Młody trzon może być pokryty żółtawą osłoną, z wiekiem ciemniejszy, osłonka zanikająca.

Miąższ o kwaskowatym smaku. Zabarwiony na żółto do koloru brązowo-rdzawego.

Zarodniki zasłonaka rudego są lekko jajowate, koloru rdzawo-brązowego.

Zastosowanie

Zasłonak rudy zawiera orellaninę, która jest nefrotoksyną, powodującą ciężkie schorzenia i niewydolność nerek. Ze względu na bezobjawowy okres trwający ok. 3-14 (21) dnia, zatrucia są ciężkie do zdiagnozowania i leczenia. Objawami może być skąpomocz lub początkowo częstomocz, suchość w jamie ustnej, wymioty, ból pleców i ból nerek. Leczenie polega przede wszystkim na dializie. Zatrucie grzybem może zakończyć się przeszczepem nerki lub nawet śmiercią. Obróbka termiczna nie zmniejsza toksyczności alkaloidu!

Właściwości

Zasłonak rudy jest gatunkiem wchodzącym w interakcje symbiotyczne z dębami, bukami czy sosnami. Współżyjące gatunki mogą dzięki temu czerpać wzajemne korzyści.