napięcie powierzchniowe
Napięcie powierzchniowe — Napięcie powierzchniowe – zjawisko fizyczne występujące na styku powierzchni cieczy z ciałem stałym, gazem lub inną cieczą przejawiające się tym, że zachowuje się ona jak napięta, sprężysta błona. Zjawisko to związane jest z istnieniem niezrównoważonych na powierzchni sił przyciągania międzycząsteczkowego i równe jest sile przypadającej na jednostkę obwodu ograniczającego powierzchnię cieczy o kierunku prostopadłym do powierzchni cieczy.
Fizyczny opis zjawiska napięcia powierzchniowego
Napięcie powierzchniowe jako wielkość fizyczną można zdefiniować jako energię przypadająca na jednostkę powierzchni, co jest równe pracy potrzebnej do powiększenia powierzchni o tę jednostkę.
gdzie:
σ – napięcie powierzchniowe
ΔW – praca potrzebna do utworzenia powierzchni ΔS
ΔS – pole powierzchni
Napięcie powierzchniowe jako zjawisko fizyczne definiuje się jako siłę styczną do powierzchni cieczy, działającą na jednostkę obrzeża powierzchni cieczy.
gdzie:
F – siła napięcia powierzchniowego działająca równolegle do powierzchni cieczy
l – długość odcinka na którym działa siła
Napięcie powierzchniowe jest silnie zależne od temperatury cieczy. Wraz ze wzrostem temperatury napięcie powierzchniowe zmniejsza się, po osiągnięciu przez ciecz temperatury krytycznej zjawisko to ustaje.
Wartość napięcia powierzchniowego zależy także od rodzaju cieczy i otaczającego środowiska.
Dla wody w temperaturze t = 20oC wynosi:
Napięcie powierzchniowe można zmniejszyć na granicy faz poprzez dodanie do nich substancji powierzchniowo czynnych – surfaktantów (mydła, substancje emulgujące, detergenty). Cząsteczka surfaktantu zbudowana jest z dwóch części – grupy o niskim powinowactwie do rozpuszczalnika (grupy liofobowej) i grupy o silnym powinowactwie do rozpuszczalnika (grupy liofilowej). Cząsteczki te gromadzą się na granicy faz i każda z części miesza się z odrębną fazą, powodując zmniejszenie różnicy pomiędzy nimi, czego skutkiem jest zmniejszenie napięcia powierzchniowego.
Metody pomiaru napięcia powierzchniowego:
- metoda kapilarna – oparta na pomiarze wysokości wzniesienia kapilarnego w dwóch rurkach o różnej średnicy lub pomiarze ciśnienia powstającego w rurce kapilarnej;
- metoda maksymalnego ciśnienia w kroplach lub pęcherzykach – polega na pomiarze maksymalnej wartości ciśnienia podczas wtłaczania powietrza do cieczy lub podczas tworzenia się kropli na rurce;
- metoda stalagmometryczna – określenie wielkości i ciężaru kropli, jakie musi osiągnąć, by oderwać się od rurki;
- metoda wiszącej kropli – pomiar kształtu kropli zwisającej z rurki;
- metoda tensjometryczna – pomiar wielkości siły, jakiej trzeba użyć do oderwania pierścienia lub ramki wyciąganych z cieczy.
Efekty związane ze zjawiskiem napięcia powierzchniowego
Siły napięcia powierzchniowego mają wpływ na kształt swobodnej powierzchni cieczy – czyli powierzchni cieczy niestykającej się ze ściankami naczynia, w którym się znajduje. Z oddziaływaniem napięcia powierzchniowego związany jest kulisty kształt kropel wody, powstawanie menisku, tworzenie się piany oraz zjawiska kapilarne. W większości przypadków obserwowane efekt jest wynikiem współdziałania także innych sił.
Menisk, czyli zjawisko zakrzywienia powierzchni swobodnej cieczy występujące na granicy dwóch faz (np. cieczy i ciała stałego lub dwóch niemieszających się cieczy) jest spowodowanie współdziałaniem sił napięcia powierzchniowego, sił przylegania (adhezji) oraz grawitacji. Menisk wypukły, w którym powierzchnia cieczy w pobliżu ścianek zakrzywia się w dół, powstaje, gdy siły oddziaływania między cząsteczkami i ściankami naczynia są mniejsze od sił oddziaływań między cząsteczkami cieczy. Menisk wklęsły, o powierzchni cieczy w pobliżu ścianek naczynia zakrzywionej do góry, występuje gdy siły oddziaływania między cząsteczkami i ściankami naczynia są większe od siły wzajemnych oddziaływań cząsteczek cieczy.
Menisk w dużych naczyniach stanowi niewielką część powierzchni cieczy, jednak w cienkich rurkach (kapilarach) może spowodować podniesienie obniżenie słupa cieczy w zależności od kąta zwilżania:
- menisk wody wklęsły w rurce szklanej (woda dobrze zwilża ścianki naczynia) – słup cieczy jest podnoszony na znaczną wysokość;
- menisk rtęci jest wypukły w rurce szklanej (rtęć nie zwilża ścianek naczynia) – słup wody jest obniżany.
Współdziałanie tych sił odpowiedzialne jest również za kształt wiszącej kropli wody, kształt kropli oleju na powierzchni wody oraz kształt cienkich błon w bańkach mydlanych. Siły napięcia powierzchniowego, grawitacji i sił aerodynamicznych nadają także kształt kroplom padającego deszczu.
Innym przykładem oddziaływania sił napięcia powierzchniowego jest utrudnione zanurzanie się w cieczach ciał odpornych na zwilżanie tą cieczą lub utrudnione odrywanie się od powierzchni cieczy ciał podatnych na zwilżanie tą cieczą. Ma to znaczenie zwłaszcza w przypadku niewielkich obiektów lub organizmów żywych, które dzięki napięciu powierzchniowemu mogą unosić się lub poruszać się po powierzchni cieczy. Przykładem owada poruszającego się po powierzchni wody jest nartnik duży (Gerris lacustris).
skam