Nartnik duży (Gerris lacustris)

Nartnik duży jest szeroko rozpowszechnionym gatunkiem. Zamieszkuje niemal całą Eurazję i północne skraje Afryki. W Polsce spotykany na całym obszarze kraju. Owad pospolity.

Nartnik duży należy do rzędu pluskwiaki (Hemiptera). Posiada wydłużone i smukłe ciało. Na ciele oraz odnóżach występują włoski. Włoski pokryte są wydzieliną tłuszczową. Głowa jest mała, wyposażona w parę oczu złożonych, parę czułek oraz w aparat gębowy kłująco ssący. Czułki są czteroczłonowe, dłuższe od głowy. Nartnik wyposażony jest w trzy pary odnóży. Pierwsza para odnóży jest krótka, załamana. Odnóża środkowe i tylne są silnie wydłużone i cienkie. U części osobników (zimujących) występują skrzydła. Ubarwienie ciała brązowo szare. Spód ciała jest jaśniejszy. Dymorfizm płciowy zaznacza się w wielkości ciała. Samice są większe od samców.

Nartnik duży zamieszkuje prawie każdy dostępny akwen wodny od dużych jezior i zbiorników zaporowych, po stawy, małe oczka wodne i kałuże. Jest również spotykany na powierzchni wolno płynących rzek i potoków. Bardzo szybko zasiedla nowo powstałe zbiorniki wodne. Zimę spędza na lądzie zagrzebany w zeschłych liściach, w ściółce lub w mchu. Porusza się po powierzchni wody ruchem ślizgowym, wykorzystując napięcie powierzchniowe wody. Nartnik duży jest drapieżny. Żywi się głównie bezkręgowcami (owadami i ich larwami które wpadły do wody). Swoje ofiary chwyta przednimi odnóżami. Dorosłe spotykane są od kwietnia do października. Przechodzi przeobrażenie niezupełne. Do rozrodu przystępuje od marca. Występują dwa pokolenia w roku. Pierwsze pokolenie pojawia się na wiosnę, drugie w lecie. Samica składa jaja pod powierzchnią wody (na roślinność lub na kamienie). Może złożyć do 20 jaj. Rozwój trwa do około 4 tygodni. Larwy po wyjściu z osłon jajowych wypływają na powierzchnię. Osobniki dorosłe zimują.