Jezioro w Kanadzie definiuje moment, w którym zmieniliśmy Ziemię na zawsze

Crawford Lake, mały zbiornik wodny w Ontario w Kanadzie, jest przedstawiany jako miejsce, które najlepiej rejestruje wpływ ludzkości na Ziemię. Podobnie jak strony pamiętnika ukrytego pod łóżkiem dziecka, dno jeziora Crawford przechowuje najnowsze wspomnienia Ziemi w wyraźnym, chronologicznym porządku.

Naukowcy próbują zdefiniować nowy okres geologiczny, aby rozpoznać zmiany, jakie wprowadziliśmy na planecie, a Crawford jest ich modelowym przykładem. Historia w jego osadach jest zdominowana przez ludzi, szczegółowo opisując działalność lokalnych społeczności Irokezów od końca XIII do XV wieku, poprzez przybycie europejskich kolonistów do dnia dzisiejszego. Jego osady przechwyciły opad z intensywnego spalania paliw kopalnych, a nawet pluton z testów bombowych.

„Crawford jest po prostu genialne” – wyjaśnił dr Simon Turner z University College London. „Rdzeń z mułu dennego wygląda jak masywny brudny lizak, ale zawiera te piękne, corocznie laminowane osady.”

„Te roczne warstwy rejestrują produkty spalania paliw kopalnych, pluton, zmiany w geochemii, zmiany w mikroekologii – wszelkiego rodzaju rzeczy, które przedstawiają zmiany w środowisku” – powiedział BBC News sekretarz Grupy Roboczej ds. Antropocenu (AWG).

Chociaż nie został jeszcze oficjalnie zaakceptowany jako jednostka czasu geologicznego, antropocen jest definiowany przez zmiany na dużą skalę, które nasz gatunek wymusił na powierzchni planety. W 2016 roku grupa robocza pod przewodnictwem podkomitetu Międzynarodowej Komisji Stratygrafii zgodziła się, że ludzkie zachowanie pozostawiło blizny tak głębokie, że pozostaną widoczne daleko w przyszłości. Długo po tym, jak nasze budynki się rozpadną, a nasze drogi pochłonie dzicz, pojawią się cechy geologiczne, radioaktywne izotopy, stężenia chemiczne i dramatyczne zmiany w zapisie kopalnym oznaczające naszą obecność.

To, czy te odchylenia pozostaną wystarczająco oczywiste, aby uzasadnić własną epokę, pozostaje tematem toczącej się debaty. Nawet jeśli tak, to który z nich zasługuje na zaszczytne miejsce jako linia startowa Ery Ludzi?

Podczas gdy Homo sapiens dramatycznie kształtował świat przyrody przez tysiące lat poprzez polowania, palenie i budowanie, niewiele flag może być tak wyraźnych i trwałych, jak cienka warstwa materiału radioaktywnego, która pojawiła się w połowie XX wieku.

„Obecność plutonu daje nam wyraźny wskaźnik tego, kiedy ludzkość stała się tak dominującą siłą, że mogła zostawić unikalny globalny„ odcisk palca ”na naszej planecie”, mówi Andrew Cundy, Katedra Radiochemii Środowiskowej na Uniwersytecie w Southampton i członek grupa robocza ds. antropocenu (AGW).

„W naturze pluton występuje tylko w śladowych ilościach. Ale na początku lat pięćdziesiątych, kiedy miały miejsce pierwsze testy bomb wodorowych, obserwujemy bezprecedensowy wzrost, a następnie skokowy poziom plutonu w próbkach rdzeni z całego świata”

Ta dekada wyznacza początek „Wielkiego Przyspieszenia”, kiedy populacja ludzka i jej wzorce konsumpcji nagle przyspieszyły. Zbiega się to z rozprzestrzenianiem się wszechobecnych „materiałów techno”, takich jak aluminium, beton i tworzywa sztuczne.

Następnie obserwujemy spadek plutonu od połowy lat sześćdziesiątych XX wieku, kiedy wszedł w życie traktat o zakazie prób jądrowych.

Uzgodnienie prostej miary, która określa granicę między rozdziałami w historii Ziemi, to tylko pierwszy krok. Aby naprawdę upewnić się, że każdy naukowiec jest na tej samej stronie, środek ten musi być powiązany z obserwacjami w jednym miejscu. Miejsce to, znane jako Global Boundary Stratotype Section and Point, standaryzuje granice między epokami i ich etapami, niezależnie od tego, czy chodzi o nagłą zmianę koloru warstw skał w Oued Akrech w Maroku, czy też o nagłe znikanie maleńkich organizmów w złożu skamieniałości w pobliżu Alano di Piave we Włoszech.

AGW spędziła ostatnie trzy lata oceniając cechy tuzina potencjalnych złotych kolców dla antropocenu, pracując nad wyzwaniami globalnej pandemii, aby zebrać dowody i współpracować nad zaletami każdego miejsca. Ostatecznie grupa robocza ograniczyła wybór do jednego.

„Jezioro Crawford jest tak wyjątkowe, ponieważ pozwala nam zobaczyć w rocznej rozdzielczości zmiany w historii Ziemi w dwóch oddzielnych okresach wpływu człowieka na to małe jezioro” – powiedziała mikropaleontolog Francine McCarthy z Brock University w Kanadzie, członek AGW z prawem głosu. na briefingu prasowym.

W ciepłych miesiącach letnich wzrost glonów powoduje, że woda w jeziorze wytwarza maleńkie kryształy kredy (kalcytu), które opadają na dno jeziora jako biała warstwa; w mroźne zimowe miesiące glony i inne organizmy obumierają, a ich materia organiczna osiada w postaci brązowo-czarnej warstwy.

Ale uchwycone w tych jasno-ciemnych pasmach są szersze zmiany środowiskowe wokół jeziora. To prawie tak, jakby naukowcy czytali kod kreskowy przy kasie w supermarkecie.

„Osady znalezione na dnie Crawford Lake stanowią znakomity zapis ostatnich zmian środowiskowych w ciągu ostatnich tysiącleci” – mówi sekretarz AGW Simon Turner, geolog z University College London.

„To właśnie ta zdolność do precyzyjnego rejestrowania i przechowywania tych informacji jako archiwum geologicznego, które można dopasować do historycznych globalnych zmian środowiskowych, sprawia, że miejsca takie jak Crawford Lake są tak ważne”.

Aby antropocen zasłużył na swoje miejsce na Międzynarodowej Mapie Chronostratygraficznej, jego złoty kolec musi przejść przez kolejne głosowanie hierarchii komisji i związków zawodowych. Jeśli tak się stanie, chłodne, głębokie wody Crawford Lake oficjalnie określą moment, w którym ludzie zmienili naszą planetę na zawsze.