Grzechotnik pustynny należy do rodziny żmijowate (Viperidae). Głowa jest duża, szeroka, trójkątna, wyraźnie odcina się od szyi. Oczy z pionowymi źrenicami. Barwa ciała waha się od żółtawej, brązowej, zielonej, oliwkowozielonej do zielonkawoszarej. Na grzbiecie znajdują się plamy w kształcie diamentu. Ogon jest krótki. Na jego końcu znajduje się grzechotka w czarno-białe pasy. Przy każdej wylince dodawany jest nowy segment do grzechotki. Gatunkiem podobnym, z którym bywa mylony jest grzechotnik teksaski (Crotalus atrox).

1. Występowanie
2. Środowisko i tryb życia
3. Rozmnażanie
4. Pokarm
5. Systematyka
6. Galeria zdjęć

Występowanie

Grzechotnik pustynny występuje na południowym-zachodzie Ameryki Północnej. Zasięg występowania tego węża rozciąga się od południowej Kalifornii, południowych krańców stanów Nevada oraz Utah, przez Arizonę i południowy Nowy Meksyk, północny Meksyk po Veracruz na południu.

Środowisko i tryb życia

Siedliskiem tego węża są głównie podgórskie stoki i wyżynne pustynie. Zamieszkuje obszary pustynne z luźną roślinnością. Unika miejsc gęsto zarośniętych i jałowych obszarów skalistych. Prowadzi głównie nocny tryb życia ale aktywny może być także w dzień. Spotykany od kwietnia do września. W chłodniejszych okresach zimuje, pojedynczo lub gromadnie. Na liście IUCN ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC). Jego jad jest bardzo niebezpieczny dla człowieka. Ukąszenie wymaga natychmiastowego leczenia. Zaniepokojony ostrzegawczo potrząsa grzechotką na ogonie.

Rozmnażanie

Grzechotnik pustynny jest organizmem jajożyworodnym. Do rozrodu przystępuje co roku. Młode przychodzą na świat między lipcem a wrześniem. Samica rodzi do 17 młodych. Młode po urodzeniu mierzą ok. 26 cm. Dojrzałość płciową osiąga prawdopodobnie w trzecim roku życia.

Pokarm

Grzechotnik pustynny jest mięsożerny. W głównej mierze żywi się kręgowcami (innymi gadami, ssakami, ptakami oraz płazami) i bezkręgowcami (owadami). Na swoje ofiary poluje aktywnie lub z zasadzki.