Kleszcz pospolity występuje niemal w całej Europę. Nie jest spotykany jedynie na północnych krańcach kontynentu. Zasięg występowania kleszcza pospolitego - na wschód sięga Uralu, na południowy-wschód Turcji. Zamieszkuje również północne krańce Afryki.

1. Budowa
2. Biologia
3. Systematyka
4. Galeria zdjęć

Budowa

Kleszcz pospolity nie posiada czułków. Brak oczu złożonych. Aparat gębowy kłująco-ssący. Głowotułów i odwłok są ze sobą połączone. Ciało składa się z gnatosomy (części gębowej) i idiosomy. Barwa ciała czerwonawo brązowa. Ciało jest owalne, spłaszczone grzbietobrzusznie. Oskórek cienki i rozciągliwy. Samica po pożywieniu się staje się mocno wypukła. Występuje 6 par odnóży. Na gnatosomie znajdują się pierwsza (szczękoczułki, wykształcone w nożycowate szczypce) i druga para odnóży (nogogłaszczki). Na idiosomie osadzone są odnóża lokomocyjne. U larw występują trzy pary odnóży.

Biologia

Kleszcza pospolitego najłatwiej spotkać w siedliskach wilgotnych: liściastych zaroślach oraz lasach liściastych i mieszanych oraz na pastwiskach i łąkach z bujną roślinnością. Unika suchych siedlisk - rzadziej jest spotykany np. w borach sosnowych. Ma dwa szczyty liczebności przepadające na kwiecień-maj oraz sierpień-wrzesień. Jest pasożytem zewnętrznym kręgowców. Żywi się krwią swojego żywiciela. Dorosłe pasożytują na zwierzętach (m.in. na zającach, jeżach, psach, kopytnych oraz na człowieku). Larwy żyją przeważnie na małych ptakach i ssakach. Ssąca samica może zwiększyć swoją masę 200 razy. Jest organizmem rozdzielnopłciowym. Zapłodnienie jest wewnętrzne. W cyklu życiowym występują: jajo, larwa, stadium nimfalne oraz postać dorosła. Samica składa do kilku tysięcy jaj. Larwa po wylęgu poszukuj żywiciela, a po najedzeniu odpada na podłoże i przekształca się w nimfę. Pełen cykl trwa kilka lat.