Drozd śpiewak (Turdus philomelos)

Wstęp

Drozd śpiewak to ptak średniej wielkości, mniejszy od kosa. W kraju jest bardzo licznym gatunkiem wędrownym, lęgowym. Niezbyt płochliwy. W locie widoczna rdzawo płowa barwa na pokrywach podskrzydłowych.

Wygląd

Tęczówka oczna drozda śpiewaka jest ciemna. Ciało krępej budowy. Czoło, ciemię oraz wierzch ciała jest brązowy. Pierś oraz boki ciała ciemno plamkowane (plamki są nieregularne, kształtem mogą przypominać groty), oraz o barwie żółtopłowej. Spód jasny, również plamkowany. Ogon niezbyt długi. Nie ma wyraźnych różnic między samicami a samcami. Osobniki młodociane trudno odróżnialne (szczególnie w terenie) można próbować je odróżnić od starszych po węższych sterówkach oraz po nieco bardziej kontrastowym ubarwieniu pokryw skrzydeł.

Występowanie

Populacje drozda śpiewaka z północnej, środkowej i wschodniej Europy oraz w centralnej i zachodniej Rosji są wędrowne. Zimują w basenie Morza Śródziemnego, północnej Afryce i na Bliskim Wschodzie. Populacje występujące na obszarze Wysp Brytyjskich oraz zachodniej i południowej Europy są osiadłe. Ponadto drozd śpiewak był introdukowany do Nowej Zelandii i południowo-wschodniej Australii.

Biotop

Drozd śpiewak zamieszkuje różne typy lasów oraz parki, ogrody, zadrzewienia śródpolne, tereny półotwarte i obszary rolnicze.

Lęgi

Drozd śpiewak gnieździ się w krzewie. Gniazdo w formie czarki, zbudowanej z materiałów roślinnych (trawy, mchu, korzonków) oblepionej błotem oraz próchnicą. Przystępuje do dwóch lęgów w roku. Samica składa średnio 5 niebieskawych, ciemno nakrapianych jaj. Wysiadywanie trwa niecałe dwa tygodnie. Po wykluciu osobniki młodociane spędzają około 14 dni w gnieździe. Młode po wylocie są jeszcze przez jakiś czas dokarmiane przez samca, a samica przygotowuje się do następnego lęgu.

Pokarm

W okresie dostępności bezkręgowców drozd śpiewak przeszukuje ściółkę w poszukiwaniu ślimaków, dżdżownic i owadów. Na jesień i w zimie zjada miękkie owoce, głównie jagody.