Gekon przylądkowy (Lygodactylus capensis)

Wygląd

Gekon przylądkowy należy do rodziny gekonowate (Gekkonidae). Jest jednym kilkudziesięciu gatunków w rodzaju Lygodactylus, określanych mianem gekony karłowate. Reprezentowany jest przez trzy podgatunki. Głowa jest krótka, brązowa do ciemnoszarej. Pysk jest zaokrąglony. Oczy są dość duże, z okrągłymi źrenicami. Ciało jest krótkie, cylindryczne. Grzbiet jest szarobrązowy, z jasną i ciemną smugą biegnącą wzdłuż ciała, od pyszczka do kończyn, rozpadającą się na plamki przed ogonem. Spód jest kremowy. Na ogonie znajdują się przylepne blaszki, dzięki którym ogon jest czepny i stanowi podparcie przy wspinaczce. Gekon przylądkowy jest jednym z najmniejszych przedstawicieli Lygodactylus. Dymorfizm płciowy nie jest wyraźnie zaznaczony, samce różnią się od samic zgrubieniem u nasady ogona.

Występowanie

Gekon przylądkowy występuje w Afryce południowej i południowo-wschodniej: w RPA, Namibii, Botswanie, Zimbabwe, Mozambiku, Tanzanii, Zambii, Angoli i Demokratycznej Republice Konga. Często spotykany w niewoli, jako zwierzę domowe. Obecnie rozszerza swój zasięg występowania na południe i wschód. Miejscami bywa klasyfikowany jako gatunek inwazyjny. Prawdopodobnie jest przypadkiem zawleczony na nowe obszary przez przypadek (głównie przez turystów).

Środowisko i tryb życia

Gekon przylądkowy naturalnie zamieszkuje lasy wilgotne i suche oraz zadrzewienia na sawannie. Często spotykany jest także w ogrodach i parkach miejskich – często nawet na murach w ścisłych centrach miast. Prowadzi dzienny, nadrzewny tryb życia. Na liście IUCN ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC).

Rozmnażanie

Gekon przylądkowy jest organizmem jajorodnym. Samica po złożeniu jaj ukrywa je. Czas inkubacji, przy optymalnej temperaturze wynosi około dwóch miesięcy. Gekon na wolności żyje około 5 lat.

Pokarm

Gekon przylądkowy żywi się w głównej mierze bezkręgowcami.