Kwezal herbowy - opis, wygląd, występowanie
Ekologia.pl Wiedza Atlas zwierząt Strunowce Kręgowce Ptaki Trogony Trogony Pharomachrus Kwezal herbowy
Indeks nazw
Szukaj lub wybierz według alfabetu
A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż

Kwezal herbowy (Pharomachrus mocinno)

Nazywana/y także: quetzal
Kwezal herbowy - samiec
Spis treści

Wygląd

Kwezal herbowy ma głowę dosyć dużą. Oczy duże. Tęczówka oczna ciemnobrązowa. Sylwetka ciała krepa. Nogi krótkie, bladoróżowe. Występuje wyraźny dymorfizm płciowy. Samce są jaskrawo ubarwione. Pióra na głowie są krótkie i „nastroszone” tworzące czub. Dziób jest krótki i żółty. Wierzch ciała zielony, z opalizującym zielonozłotym lub niebieskofioletowym połyskiem. Spód karmazynowy. Pokrywy podogonowe białe. Pokrywy nadogonowe wydłużone. Samice są skromniej ubarwione oraz nie posiadają wydłużonych pokryw nadogonowych. Dziób jest ciemny. Pierś jest szarawa lub brązowawa. Brzuch karmazynowy.

Występowanie

Kwezal herbowy  występuje w górach Ameryki Środkowej: od południowego Meksyku, przez Gwatemalę, Honduras, Nikaraguę i Kostarykę po Panamę.

Biotop

Kwezal herbowy zmieszkuje głównie górskie, chłodne, wilgotne i wiecznie zielone lasy tropikalne na wysokościach od 900 do 3000 m n.p.m. Preferuje lasy pierwotne z wieloma wąwozami, urwiskami i ścianami skalnymi. Rzadziej obserwowany na obszarach zmienionych przez człowieka: przekształconych lasach, parkach, ogrodach i pastwiskach. Migruje na niewielkie odległości: w sezonie rozrodczym przebywa wyżej w górach, poza sezonem rozrodczym przemieszcza się na mniejsze wysokości. Poza okresem rozrodczym prowadzi samotny tryb życia. Jest gatunkiem bliskim zagrożenia (kategoria NT na liście IUCN). Wpisany jest do konwencji CITES (załącznik I). Zagrażają mu utrata siedlisk (spowodowana wylesianiem) oraz kłusownictwo.

Lęgi

Kwezal herbowy to gatunek monogamiczny. Do rozrodu przystępuje od marca do czerwca. Może przystąpić do dwóch lęgów w roku. Gnieździ się w dziuplach oraz w murszejących pniach. Samica składa dwa jasnoniebieskie jaja. Czas wysiadywania wynosi około 18 dni. Wysiadywaniem jaj oraz opieką nad potomstwem zajmują się oboje rodzice. Młode pozostają w gnieździe do trzech tygodni, po tym czasie zyskują zdolność lotu. Dojrzałość płciową osiąga między drugim a trzecim rokiem życia.

Pokarm

Kwezal herbowy żywi się w głównej mierze pokarmem roślinnym ( owocami), ponadto w jego diecie znaleźć można pokarm zwierzęcy: bezkręgowce ( owady i ich larwymięczak i) oraz kręgowce ( płazy i gady). Pokarm chwyta w locie lub na ziemi.

4.9/5 - (14 votes)
Default Banner Post Banner
Subscribe
Powiadom o
0 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments