Myszoskoczek zadżumiony (Gerbilliscus brantsii)

Wygląd

Myszoskoczek zadżumiony należy do rodziny myszowate (Muridae). Gryzoń średniej wielkości. Ubarwienie sierści jasno czerwono brązowe. Sierść jest miękka i puszysta. Pyszczek jest spiczasty, wyposażony w długie włosy czuciowe. Oczy są duże i ciemne. Uszy zaokrąglone. Podbródek jest białawy. Kończyny są krótkie. Tylne kończyny są dłuższe od przednich. Ogon jest długi, równy długości ciała, w górnej części jest ciemny, dalej jasny. Gatunkiem podobnym jest myszoskoczek białobrzuchy (Gerbilliscus leucogaster).

Występowanie

Myszoskoczek zadżumiony występuje w południowej Afryce. Zamieszkuje: południową Angolę i południową Zambię, wschodnią Namibię, Botswanę, zachodnie Zimbabwe, RPA i Lesotho. Niektóre populacje są izolowane. Szczegółowe badania genotypu w obrębie gatunku może prowadzić w przyszłości do wyodrębnienia nowych podgatunków lub podziału na osobne gatunki.

Tryb życia

Środowiskiem występowania myszoskoczka zadżumionego są głównie tereny otwarte w klimacie subtropikalnym: suche sawanny, krzaczaste zarośla, półpustynie, pustynie, tereny uprawne i pastwiska. Preferuje obszary z lekką, piaszczystą glebą. Kopie norkę z kilkoma wejściami. Taka nora może mierzyć do sześciu metrów. Jest gatunkiem towarzyskim, żyjącym w koloniach. Prowadzi nocny tryb życia. Ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC na liście IUCN). Naturalnymi wrogami są węże, sowy oraz ssaki drapieżne.

Odżywianie

Myszoskoczek zadżumiony jest wszystkożerny. W jego diecie znaleźć można pokarm roślinny (nasiona, korzenie i zielone części roślin – liście, łodygi) oraz bezkręgowce (owady).

Rozmnażanie i rozwój

Myszoskoczek zadżumiony przystępuje do rozrodu przez cały rok. W jednym roku może przystąpić nawet do 6 miotów. Ciąża trwa 22-23 dni. Samica rodzi średnio 3 młode. Młode po urodzeniu waży 4,6 g.