Nornik tatrzański (Microtus tatricus)
Wygląd
Nornik tatrzański jest drobnym gryzoniem. Głowa jego jest duża. Pysk wyposażony jest w długie wąsy czuciowe. Oczy są bardzo małe, ciemne. Uszy jasno owłosione, ledwo wystają z futerka. Ciało jest krępe, walcowate. Barwa grzbietu brązowawa, z kasztanowym odcieniem. Boki są nieco jaśniejsze. Spód biało szarawy bądź niebieskawo popielaty. Ogon jest dwubarwny, dosyć krótki (krótszy niż połowa długości ciała). Grzbietowa strona ogona jest ciemniejsza od strony spodniej. Kończyny są krótkie. Tylna stopa posiada 6 modzeli (pięć dużych i jeden mniejszy lub w jego miejscu jest pigmentowane piętno). Gatunkami podobnymi, z którymi można go pomylić są darniówka zwyczajna (Microtus subterraneus) oraz nornik zwyczajny (Microtus arvalis).
Występowanie
Nornik tatrzański jest endemitem karpackim (występuje jedynie w Karpatach). Do roku 1960 uważano, że występuje jedynie w Tatrach. Obecnie wiemy, że w Polsce zamieszkuje Tatry, Babią Górę i Pilsko. W całych Karpatach izolowane populacje tego gryzonia stwierdzono ponadto na Słowacji, Ukrainie i Rumunii.
Tryb życia
Biologia nornika tatrzańskiego (zwanego także darniówką) jest słabo poznana. Zamieszkuje górskie bory górnoreglowe, piętro kosodrzewiny i górskie hale. Preferuje miejsca blisko wody. Zajmowany przez nią obszar porastają rośliny zielne i gęsty podszyt oraz licznie występuje tam martwe drewno, skały i rumosz skalny. Jest gryzoniem o aktywności nocnej, dzień spędza w ukryciu. Prowadzi głównie podziemny, skryty tryb życia. Przebywa w norach (wykopanych przez inne zwierzęta) lub pod kamieniami. Bardzo rzadki gatunek. W Polsce jest pod ścisłą ochroną. W Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt figuruje jako gatunek najmniejszej troski (kategoria LC). W Czerwonej Liście dla Karpat kategoria VU. Wpisana jest do Dyrektywy Siedliskowej (załącznik II i IV). Na liście IUCN ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC).
Odżywianie
Nornik tatrzański jest zwierzęciem roślinożernym. Żywi się nasionami, owocami, korzonkami, bulwami oraz zielonymi częściami roślin.
Rozmnażanie i rozwój
Nornik tatrzański do rozrodu przystępuje między kwietniem a sierpniem. W ciągu roku wyprowadza jeden miot. Samica rodzi od 1 do 4 młodych. Młode rodzą się ślepe. Potomstwo dojrzewa płciowo następnego roku, po przezimowaniu. Żyje krótko, do 13-18 miesięcy.