Pudu północny (Pudu mephistophiles)

Wygląd

Pudu północny należy do rodziny jeleniowate (Cervidae). Jest jednym z dwóch gatunków z rodzaju pudu. Reprezentują go dwa podgatunki. Głowa jest mała. Uszy krótkie i zaokrąglane. Oczy są ciemne i małe. Poroże krótkie, bez rozgałęzień. Ciało jest krępe. Ubarwienie ciała ciemno brązowe. Pysk jest ciemniejszy od reszty ciała. Grzbiet ciemno czerwonobrązowy, boki ciała czerwono oliwkowe. Spód ciała jest blado brązowy. Kończyny są krótkie i smukłe. Kopyta małe. Ogon krótki. Dymorfizm płciowy zaznaczony. Tylko u samców występuje poroże.

Występowanie

Pudu północny zamieszkuje północne Andy na obszarze zachodniej Kolumbii, Ekwadoru i północnego Peru. Dokładny zasięg jego występowania nie jest znany. Prawdopodobnie podzielony jest na niewielkie, mocno izolowane populacje.

Tryb życia

Pudu północny występuje w wyżynnych lasach tropikalnych, górskich lasach mglistych, górskich zaroślach i wysokogórskich murawach. Spotykany jest na wysokościach od 2000 do 4000 m n.p.m. Biologia pudu północnego jest słabo poznana. Żyje pojedynczo lub w parach. Aktywny jest zarówno w dzień jak i w nocy. Jego liczebność maleje. Wpisany jest do konwencji CITES (załącznik II). Zagraża mu utrata siedlisk. Zabijany jest dla skóry i mięsa.

Odżywianie

Pudu północny jest zwierzęciem roślinożernym. W jego diecie znaleźć można trawę, korę, kwiaty, owoce, zioła i liście.

Rozmnażanie i rozwój

Pudu północny przystępuje do rozrodu od kwietnia do maja. Ciąża trwa 6-7 miesięcy. Samica rodzi zwykle jedno młode, które waży 700-1000 g. Odsadzenie następuje po dwóch miesiącach. Młode usamodzielnia się między 8 a 12 miesiącem. W trzecim miesiącu życia jest już w pełni rozwinięty. Dojrzałość płciową osiąga między 6 a 12 miesiącem życia. Długość życia wynosi 8-10 lat.