Rybitwa białoskrzydła (Chlidonias leucopterus)

Wygląd
Rybitwa białoskrzydła należy do rodziny mewowate (Laridae). Ptak nieco większy od szpaka (Sturnus vulgaris). Tęczówka oczna ciemnobrązowa. Dziób krótki. Nogi czerwone. Brak widocznych różnic między obiema płciami. Występuje dymorfizm sezonowy. Szata godowa w większości czarna (korpus, pokrywy podskrzydłowe). Przód skrzydła i kuper białe. Dziób ciemnoczerwony. W szacie spoczynkowej głowa i tułów są jasne. Kuper jest biało szarawy. Dziób czarny. Występuje ciemna plamka uszna. Gatunkiem podobnym jest rybitwa czarna (Chlidonias niger).
Występowanie
Rybitwa białoskrzydła gniazduje na rozległym obszarze od centralnej i południowo-wschodniej Europy, przez Syberię, Mongolię po północno-wschodnie Chiny i południowo-wschodnią Rosję. Istnieją doniesienia o sporadycznych lęgach tego gatunku na Nowej Zelandii. Rybitwa białoskrzydła zimuje w Afryce, południowej Azji, Australii i na Nowej Zelandii. W naszym kraju jest nielicznym wędrownym gatunkiem lęgowym.
Biotop
Rybitwa białoskrzydła zakłada gniazda w pobliżu jezior, stawów rybnych, na terenach zalewowych i na bagnach. Preferuje obszary miejsca z obfitą roślinnością przybrzeżną. Podczas przelotów i na zimowiskach spotykana jest w bardzo różnorodnych siedliskach, lecz zwykle w pobliżu wody: nad rzekami i jeziorami, na wybrzeżach morskich, w ujściach rzek, w zatokach i lasach namorzynowych. Na liście IUCN ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC).
Lęgi
Rybitwa białoskrzydła jest gatunkiem monogamicznym. Przystępuje do jednego lęgu w roku. Gnieździ się w małych (20-40 par) koloniach. Rozród odbywa się od kwietnia do sierpnia. Gniazdo w kształcie płytkiej miski, znajduje się nad wodą. Samica składa 2-3 jaja. Czas wysiadywania (przez oboje rodziców) wynosi 14-18 dni. Młode po 30 dniach zyskują zdolność lotu. Dojrzałość płciową osiągają w drugim roku życia.
Pokarm
Rybitwa białoskrzydła żywi się bezkręgowcami (owadami, ich larwami) oraz drobnymi rybami i płazami. Żeruje w stadach.