Ślinik luzytański (Arion lusitanicus)

Występowanie
W związku z ogromnym podobieństwem między ślinikami z rodzaju Arion i wynikającą z tego bardzo dużą trudnością w oznaczaniu poszczególnych taksonów informacje na temat występowania poszczególnych gatunków są często ze sobą sprzeczne. Prawdopodobnie ślinik luzytański był endemitem Półwyspu Iberyjskiego i rozprzestrzenił się na znaczny obszar Europy po południową Skandynawię, Europę Centralną i Bałkany.
Budowa
Ślinik luzytański należy do rodziny ślinikowate (Arionidae). Ciało jest wydłużone. Gdy się kurczy uwypukla grzbiet. Posiada wyraźny otwór oddechowy, znajdujący się w przedniej części płaszcza. Kil nie występuje. Tylna część ciała jest zaokrąglona. Występują dwie pary czułków. Ubarwienie ciała jednorodne, ceglaste, brunatne do czarnego. Podeszwa jest biaława. Barwa śluzu bezbarwna. Gatunkiem bardzo podobnym jest ślinik wielki (Arion rufus). Osobniki młodociane są zielonkawo szarawe.
Biologia
Ślinik luzytański występuje w wilgotnych siedliskach w lasach, zakrzaczeniach i na łąkach. Często spotykany w pobliżu człowieka: w parkach, ogrodach, na cmentarzach i na obszarach rolniczych. Prowadzi nocny tryb życia. Aktywny jest również w deszczowe dni. Cykl życiowy jest jednoroczny. Zapłodnienie jest krzyżowe. Może występować samozapłodnienie. Sperma przekazywana jest w spermatoforach. Do rozrodu przystępuje w czerwcu. Składa jaja po 2-4 tygodniach od kopulacji. Jednorazowo w złożu znajduje się do 60 jaj. Maksymalnie może złożyć do 450 mlecznobiałych jaj. Umieszcza je bezpośrednio na powierzchnie, do zagłębień w ziemi (do 10 cm) oraz pod kamienie i roślinność. Rozmiar jaj wynosi 4,2 mm x 3,5 mm. Czas rozwoju zależny jest od temperatury. Wylęg następuje po około czterech tygodniach. Większość dorosłych osobników ginie po rozrodzie. Część osobników wylęga się przed zimą. Zimuje w stadium jaja oraz jako osobniki młodociane. Dojrzałość płciową osiąga między piątym a ósmym miesiącem życia. Na liście IUCN ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC). Dorosłe osobniki żyją do jednego roku. Śliniki luzytański jest wszystkożerny. Żywi się pokarmem roślinnym, zwierzęcym oraz padliną.