Sójka syberyjska - opis, wygląd, występowanie
Ekologia.pl Wiedza Atlas zwierząt Strunowce Kręgowce Ptaki Wróblowe Krukowate Perisoreus Sójka syberyjska
Indeks nazw
Szukaj lub wybierz według alfabetu
A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż

Sójka syberyjska (Perisoreus infaustus)

Nazywana/y także: sójka złowroga
Sójka syberyjska. By Daniel Pettersson [CC BY-SA 2.5 se], via Wikimedia Commons
Spis treści

Wstęp


Sójka syberyjska to ptak średniej wielkości, porównywalny rozmiarami do kosa. Do Polski ptak ten bardzo rzadko zalatuje, są to zaledwie pojedyncze stwierdzenia. Lot jej jest w miarę cichy, szybki ze ślizgami. W locie na szerokich, brązowych skrzydłach widoczne rdzawe zabarwienie. Podczas lotu również dobrze odznaczają się: rdzawy kuper i rdzawe brzegi ogona. Sójka syberyjska jest ptakiem towarzyskim oraz niepłochliwym. Ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC na liście IUCN).

Wygląd

Ubarwienie ciała sójki syberyjskiej w szarobrązowej kolorystyce. Brązowa tęczówka oczna. Krótki, ciemny dziób. Na dziobie płowe pióra nosowe. Ciemię ciemniejsze (ciemnobrązowe) od reszty ciała. Szyja krótka. Podgardle, gardło i pierś nieco jaśniejsze. Kuper rdzawy. Długi ogon z brązowym środkiem i rdzawymi bokami. Nogi ciemne. Dymorfizm płciowy oraz wiekowy nie jest zaznaczony u tego gatunku.

Występowanie

Sójka syberyjska występuje na terenie lasów całej Eurazjatyckiej tajgi. Spotykana od półwyspu Skandynawskiego na zachodzie po Kamczatkę na wschodzie. Jest osiadła, rzadko odbywa krótkie wędrówki.

Biotop

Sójka syberyjska zamieszkuje klimat chłodnej tajgi. Wybiera starodrzewia z dominacją borów. Jest gatunkiem typowo leśnym – nie opuszcza wnętrza gęstych lasów.

Lęgi

Sójka syberyjska to gatunek monogamiczny. Gnieździ się na drzewach (przeważnie iglastych). Gniazdo buduje z gałązek i wyściela je porostami oraz piórami puchowymi. Przystępuje do jednego lęgu w roku (przypadającego w kwietniu). Samica składa średnio 4 jasne, nakrapiane jaja. Czas wysiadywania wynosi około 18 dni. Po podobnym czasie młode opuszczają gniazdo. Przez jeszcze kilka tygodni pozostają pod opieką samicy.

Pokarm

Sójka syberyjska jest wszystkożerna. Żywi się pokarmem zwierzęcym, kręgowcami (pisklętami, jajami, drobnymi ssakami) jak i bezkręgowcami (owadami, ich larwami) oraz pokarmem roślinnym (nasionami, jagodami). W jego diecie znaleźć można także padlinę.

4.9/5 - (12 votes)
Default Banner Post Banner
Subscribe
Powiadom o
1 Komentarz
Inline Feedbacks
View all comments

Pierwszy raz zaobserwowałem ją w marcu 2013 roku. W roku następnym na drzewie naprzeciw mojego domu zaobserwowałem pięć osobników. Od tego czasu co roku mam przyjemność obserwowania tych ptaków szczególnie na wiosnę w miesiącach marzec – kwiecień. Mam przekonanie graniczące z pewnością, że sójka ta gniazduje gdzieś w okolicy. Raz zaobserwowałem jak konsumowała małego ptaszka. Okolice te to Praszka i Gorzów Śląski województwo opolskie.