Strzebla błotna (Rhynchocypris percnurus)

Występowanie

Zasięg występowania strzebli błotnej obejmuje obszar od rzek Europy Środkowej przez zlewisko Mórz Czarnego i Kaspijskiego, rzeki Syberii po Kołymę. Na zachodzie zasięgu występuje wyspowo.

Budowa zewnętrzna

Ryba drobna. Otwór gębowy końcowy i skośny. Oczy duże. Sylwetka wrzecionowata, bocznie spłaszczona. Ciało upstrzone ciemnymi plamkami. Barwa ciała zmienna. Grzbiet ciemnobrązowy z zielonkawych odcieniem, boki jasno-żółtozłote, brzuch kremowy. Po bokach biegnie szaro-fioletowa smuga. Linia boczna pełna. Łuski pokrywające ciało drobne i cykloidalne. Płetwy krótkie, zaokrąglone, o bezbarwne lub cielistej barwie. Płetwa grzbietowa zaczynają się za płetwami brzusznymi. Płetwa ogonowa delikatnie wcięta, jej trzon krótki. Dymorfizm płciowy słabo widoczny. Samice różnią się od samców większą głową, natomiast samce mają nieco dłuższe płetwy parzyste. W okresie rozrodczym u samców występuje nieznaczna wysypka perłowa.

Biologia

Strzebla błotna występuje w niewielkich zbiornikach wodnych: jeziorkach, stawach, starorzeczach i torfiankach. Często jest jedyną rybą występującą w danym zbiorniku. Preferuje wody mocno zarośnięte. Ryba stadna. Do rozrodu przystępuje od maja do lipca, przy temperaturze wody 11 do 20 stopni Celsjusza. Kleista ikra składana jest wśród roślinności, do której następnie się przytwierdza. Samica składa od 500 do 1500 ziaren ikry. Tarło porcyjne (składane zwykle w trzech porcjach). Średnica kremowych jaj wynosi 1 mm, po napęcznieniu 1,5 mm. Wylęg następuje po 5-15 dniach. Larwa po wykluciu mierzy 4 mm. Dojrzałość płciową osiąga w drugim lub trzecim roku życia (przy długości ciała ok. 70 mm). Żywi się planktonem, owadami, mięczakami, a także jajami ryb. Ryba krótkowieczna, żyje do pięciu-sześciu lat. Ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC na liście IUCN). W naszym kraju gatunek pod ścisłą ochroną.