Wąż mahoniowy (Lamprophis fuliginosus)

Niewielki, brązowy wąż o łagodnym usposobieniu często spotykany w pobliżu siedzib ludzkich. W Afryce cieszy się powszechną sympatią, jest również gatunkiem popularnym w terrariach.

Wygląd

Wąż mahoniowy to niewielki wąż o delikatnej budowie ciała, smukła głowa, tęczówki koloru żółtego z pionową źrenicą. Łuski bardzo delikatne i ściśle przylegające do ciała, w dotyku przypominają aksamit. Samice są większe i bardziej korpulentne mogą dorastać do 130 cm długości, natomiast dorosłe, smukłe samce są znacznie mniejsze i rzadko przekraczają 70 cm. Ubarwienie ciała dość jednolite, mogą to być różne odcienie brązu lub też kolor oliwkowy (dwie dzikie formy barwne). Od nozdrzy, poprzez oczy aż po tył głowy ciągnie się jasny, kremowy wąski pasek. Strona brzuszna kremowa, niekiedy na bokach ciała widoczny bardzo delikatny wzorek z ciemniejszych plam. W hodowli amatorskiej udało się uzyskać kilka odmian barwnych, zarówno albinotycznych jak i pasiastych.

Występowanie

Wąż mahoniowy jest rozpowszechniony w dużej części Afryki, spotykany od RPA aż do południa Sahary.

Środowisko i tryb życia

Wąż mahoniowy zamieszkuje zróżnicowane środowiska, wydaje się preferować tereny stosunkowo suche takie jak stepy, półpustynie czy też sawanny. Obfitość gryzoni zwabia go w pobliże ludzkich siedzib, gdzie z uwagi na tępienie gryzoni jest znanym i lubianym gatunkiem. Tej powszechności występowania w domostwach zawdzięcza swoją drugą nazwę: wąż domowy. Jest aktywny nocą, a także o świcie oraz wieczorem, dzień spędza przeważnie w kryjówce, którą z uwagi na małe rozmiary bardzo łatwo jest mu znaleźć.

Rozmnażanie

Dojrzałość płciową wąż mahoniowy osiąga przed ukończeniem drugiego roku życia. Około dwa miesiące po kopulacji samica składa kilka jaj (przeważnie 6-8 maksymalnie 15), zazwyczaj w miejscach o dostatecznej wilgotności (kępki mchu, butwiejące drewno, nory). Niespełna dwa miesiące później legną się młode mierzące przeważnie niecałe 20 cm.

Pokarm

Pożywienie węża mahoniowego stanowią różne gatunki małych ssaków (głównie gryzonie ale też np. ryjówki czy nietoperze) a także niewielkie gatunki ptaków (szczególnie pisklęta). Oprócz tego poluje na drobne płazy (przeważnie różne żaby) oraz gady (jaszczurki i drobne węże). Prawdopodobnie nie gardzi także mniejszymi osobnikami swojego gatunku, chociaż w hodowlach amatorskich nie obserwowano kanibalizmu. Ofiarę dusi splotami ciała a następnie połyka.