Dwupierścieniak cesarski (Catathelasma imperiale)

Wstęp

Dwupierścieniak cesarski to grzyb jadalny, którzy rzadko występuje w Polsce. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski, czyli zalicza się do grzybów wymierających. Uznawany jest za gatunek zagrożony również w innych krajach w Europie – między innymi w Belgii, Szwecji, Estonii czy Austrii.

Sezon

Dwupierścieniak cesarski tworzy owocniki od sierpnia do października.

Występowanie

Występuje w lasach iglastych, w tym najczęściej w lasach sosnowych i świerkowych, a także w lasach mieszanych. Znaleźć go można również na pastwiskach i przy potokach górskich.

Wygląd

Kapelusz dwupierścieniaka cesarskiego ma średnicę 5-20 cm. Na początku jest kulisty i bardzo wypukły oraz ma barwę białą. Później staje się słabo wypukły i przybiera barwę czerwonobrązową, brązową lub pokryty jest brązowymi plamkami. Czasami jest popękany, ma podwinięte brzegi, najczęściej jest powyginany. Młode owocniki są trudne do znalezienia, ponieważ są ukryte w ściółce leśnej.

Blaszki dwupierścieniaka cesarskiego mają barwę od brudnobiałe do bladożółtej z brązowym odcieniem.

Trzon dwupierścieniaka cesarskiego osiąga wysokość do 16 cm i grubość 3-5 cm. Ma kształt cylindryczny. U podstawy jest zwężony. U góry trzonu znajduje się podwójny, białawy pierścień.

Miąższ ma barwę białą. Jest bardzo twardy. Ma łagodny smak i mączny zapach.

Zarodniki mają eliptyczny kształt, są gładkie i bezbarwne.

Dwupierścieniak cesarski ma silny zapach, podobny do zapachu świeżych ogórków.

Właściwości

Grzyby są cennym źródłem białka, witamin i minerałów. Stężenia poszczególnych witamin (B2, B3, B5 czy PP) .

Zastosowanie

Dwupierścieniak cesarski jest smacznym grzybem jadalnym. Ma twardy, zbity miąższ, więc dobrze smakuje zarówno w postaci marynowanej, jak i suszonej. Jednak ze względu na to, że znajduje się pod ochroną nie wolno go spożywać.