Pieczarka miejska (Agaricus bitorquis)

Wstęp

Pieczarka miejska jest bardzo smacznym grzybem jadalnym. W przeciwieństwie do innych grzybów upodobała sobie tereny miejskie – można ją spotkać rosnącą nawet w środku miasta – natomiast nigdy nie występuje w lasach.

Sezon

Sezon na pieczarkę miejską zaczyna się wraz z początkiem maja. Zbierać ją można do końca września, chociaż czasami zdarza się, że na pojedyncze egzemplarze można natrafić jeszcze w listopadzie.

Występowanie

Pieczarka miejska występuje przede wszystkim w okolicach miejskich – rośnie na osiedlowych skwerach, w parkach, przy śmietnikach, na obrzeżach dróg, przy chodnikach oraz przy murach. Nigdy nie pojawia się w lasach. Preferuje gleby piaszczyste. Rośnie w pojedynczo lub w grupach po kilka sztuk. Przeważnie rozwija się głęboko pod ziemią. Jest dość pospolita w krajach europejskich.

Wygląd

Owocnik pieczarki miejskiej osiąga średnicę od 4 do 15 cm. Początkowo ma kształt półkulisty, z czasem staje się wypukły, a następnie płaski. U najstarszych okazów jest nieco zapadnięty na środku i ma podwinięty brzeg, wystający poza blaszki brzeg, na którym widoczne są resztki osłony. Może przybierać barwę białą lub kremową. Niekiedy występują na nim żółte lub ochrowe plamki i przebarwienia. Pokryty jest gładką i suchą skórą, która czasami bywa spękana na środku.

Blaszki pieczarki miejskiej są wąskie i gęsto ułożone. Na końcach są wolne i nie przyrastają do trzonu. U młodych osobników mają biały kolor, na którym widoczne są różowe, szare lub fioletowe przebarwienia. U starszych egzemplarzy zmieniają barwę na brunatną, brązową, a nawet czarną.

Trzon pieczarki miejskiej osiąga wysokość od 3 do 5 cm. i grubość od 1 do 2 cm. Ma cylindryczny kształt ze zwężoną podstawą. Otoczony jest białym, podwójnym pierścieniem zrośniętym z pochwą. W środku jest pełny. Może mieć gładką lub wełnistą powierzchnię. Przybiera barwy: białą, kremową lub ochrową.

Miąższ pieczarki miejskiej jest twardy, jędrny i zwarty. Najgrubszy i najbardziej mięsisty jest w kapeluszu. Ma biały kolor, po przecięciu lekko czerwienieje lub różowieje. Ma łagodny, orzechowy smak i przyjemny zapach przypominający gorzkie migdały lub świeże drewno.

Pieczarka miejska jest bardzo podobna do jadalnej pieczarki dwuzarodnikowej. W trakcie zbierania ciężko jest jednak o pomyłkę, gdyż pieczarka dwuzarodnikowa jest grzybem uprawianym w specjalnych pieczarkarniach, bardzo rzadko występującym w stanie naturalnym.

Pieczarka miejska często mylona jest z trującą pieczarką żółtawą. Rozróżnić je można po kolorze trzonu, który u pieczarki żółtawej ma bulwę w kolorze pomarańczowym oraz po miąższu, który po przekrojeniu przebarwia się na żółto i wydziela nieprzyjemny karbolowy lub atramentowy zapach.

Właściwości

Pieczarka miejska jest bardzo smacznym grzybem jadalnym. Jest bogatym źródłem białka i błonnika. W jej skład wchodzą także węglowodany i tłuszcze oraz śladowe ilości witamin i pierwiastków mineralnych. W większości jednak składa się z wody.

Zastosowanie

Pieczarkę miejską można przyrządzać w taki sam sposób jak inne pieczarki. Doskonale nadje się do duszenia, gotowania i smażenia. Można ją także jeść zapiekaną w cieście. Jest świetnym dodatkiem do dań mięsnych i makaronów oraz mogą stanowić składnik zup, sosów, farszów i sałatek.