Długość ciała szopa pracza wynosi 50 -65 cm, długość ogona ok.25 cm, waga ciała uzależniona jest m.in. od pory roku i waha się w granicach 2 -15 kg. Sierść jest długa, gęsta, o zmiennym ubarwieniu - szarożółta, jasnoszara, szarobrązowa. Na puszystym ogonie widać poprzeczne pręgi - szarożółte na przemian z czarnymi, czarne plamy wokół oczu tworzą „maskę”, uszy są jasno obrzeżone. Głowa jest szeroka, z krótkim, ostrym pyskiem i dużymi oczami. Palce przednich kończyn długie, pazury niewciągane.

1. Występowanie
2. Tryb życia
3. Odżywianie
4. Rozmnażanie i rozwój
5. Systematyka
6. Galeria zdjęć

Występowanie

Naturalny obszar występowania szopa pracza obejmuje tereny od południowej Kanady do północnych krańców Ameryki Południowej. Jednak od 1930 r. gatunek ten pojawił się w Europie w związku z ucieczkami osobników hodowlanych. Na niektórych terenach (np. na Białorusi) szop pracz był celowo osiedlany. Obecnie spotyka go się w Niemczech, Polsce i europejskiej części byłego ZSRR.

Tryb życia

Szop pracz to zwierzę bardzo ruchliwe i zwinne, aktywne przede wszystkim w nocy, dzień spędzające w kryjówkach typu: pusty pień, szczelina między głazami, gniazdo dużego ptaka, stos gałęzi. Ma zdolność do przystosowywania się do nowych warunków, tak więc oprócz lasów i obszarów nadrzecznych, które są jego pierwotnym środowiskiem, można go również spotkać w innych miejscach, np. w miastach (w Ameryce). Chociaż na ziemi porusza się niezbyt szybko doskonale wspina się na drzewa i skacze wśród gałęzi. Jest także dobrym pływakiem. Zimą zapada w lekki sen, szczególnie na północnym skraju swego zasięgu. Zużywa wtedy zapasy tłuszczu zmagazynowane na jesieni. Mogą one stanowić nawet 1/3 wagi ciała. Poza okresem godowym i wychowu młodych prowadzi samotny tryb życia. Swoją nazwę szop pracz zawdzięcza nietypowemu dla innych ssaków zwyczajowi płukania w wodzie pokarmu przed jego spożyciem.

Odżywianie

Chociaż szop pracz należy do drapieżników, gatunek ten jest wszystkożerny, a pożywienie zdobywa zarówno na ziemi, drzewach, jak i w wodzie. Ulubionym jego pokarmem są  zwierzęta wodne - raki, żaby, ryby. Chętnie zjada owoce, orzechy i nasiona. Na terenach rolniczych bywa uznawany za szkodnika, ponieważ wykrada duże ilości zboża. Oprócz tego pożywienie szopa pracza stanowią ptaki, ich pisklęta i jaja, małe ssaki, mięczaki, owady oraz trawy, liście i zioła.

Rozmnażanie i rozwój

Ruja u szopa pracza rozpoczyna się w lutym lub marcu. Ciąża trwa ok. 9 tygodni. W miocie jest zazwyczaj 3-6 młodych, ale bywa, że tylko jedno lub aż 8. Noworodki są pokryte krótkim gęstym futrem. Ich oczy otwierają się po 3 tygodniach. Młode opuszczają gniazdo po 7 tygodniach, a z matką pozostają od 4 miesięcy do roku. Samice uzyskują dojrzałość płciową w wieku 1 roku, samce po upływie 2 lat.