Długość ciała sięga 2 m, wysokość w kłębie 1 m, masa ciała waha się w granicach 150 -250 kg. Samice są zwykle większe od samców. Tak jak inne tapiry gatunek ten ma przysadzisty, beczkowaty tułów i mocne nogi. Ciało ma opływowy kształt co stanowi przystosowanie do przedzierania się przez gęste zarośla. Zad znajduje się wyżej niż kłąb. Głowa jest duża, nos długi i mięsisty, zrośnięty z górną wargą tworzy wrażliwą i ruchliwą trąbę. Przednie kończyny są czteropalczaste, tylne -trójpalczaste. Na końcu palców znajdują się małe racice. Ogon jest bardzo krótki. Ciało ma barwę ciemnobrązową, przez kark biegnie pasmo krótkiej, szczeciniastej grzywy. Ubarwienie młodych jest odmienne -ich ciało pokrywają jasne smugi i plamy, dzięki którym zlewają się z otoczeniem.
Występowanie
Tapir anta żyje w tropikalnej Ameryce Południowej, na wschód od Andów, od Wenezueli i Gujany do północnej Argentyny. Jest gatunkiem silnie zagrożonym wyginięciem w środowisku naturalnym w nieodległej przyszłości.
Tryb życia
Środowiskiem życia tapira anta są wilgotne lasy równikowe, lasy monsunowe, tereny podmokłe, brzegi rzek i strumieni. Unika on otwartych przestrzeni. W gęstych zaroślach porusza się zawsze tymi samymi, wydeptanymi przez siebie ścieżkami. Potrafi wyłamywać krzewy aby utorować sobie drogę. Lubi przebywać w wodzie, do niej też ucieka kiedy jest atakowany przez lądowego drapieżnika. Stosuje również kąpiele błotne, aby pozbyć się pasożytów skórnych. Poza okresem godowym prowadzi samotny tryb życia. Wykazuje większą aktywność nocą, w dzień chroni się w gąszczu, błocie lub wodzie. Ma słaby wzrok, natomiast dobrze rozwinięty słuch i węch.
Odżywianie
Tapir anta jest roślinożerny. Żeruje nocą. Główny jego pokarm stanowią liście drzew i krzewów oraz rośliny wodne. Zjada także opadłe owoce, a czasami odwiedza plantacje melonów, trzciny cukrowej i drzew kakaowych, gdzie wyrządza szkody.
Rozmnażanie i rozwój
W czasie godów samce wabią partnerki wydając kwiczące i mlaskające dźwięki. Ciąża trwa ok. 13 miesięcy. Zazwyczaj rodzi się tylko 1 młode. Samiec w jakiś czas po porodzie opuszcza rodzinę. Samica sama wychowuje młode. W początkowym okresie, kiedy żeruje pozostawia dziecko ukryte w gąszczu. Młode pozostaje z matką do 2 lat.
