Baribal (Ursus americanus)

Baribal jest mniejszy od niedźwiedzia brunatnego, ma ok. 1,5 m długości. Czarny z żółtawym pyskiem. Sierść krótka, ubarwienie jednolite – na zachodzie od czarnego do cynamonowego, z białym rysunkiem na piersi, na wschodzie prawie czarne. Na Alasce występują również osobniki z niebieskawym nalotem, a w Kolumbii Brytyjskiej czysto białe.

Baribal występuje w Ameryce Północnej od Alaski do Meksyku.

Baribal jest podobny do niedźwiedzia brunatnego. Znany z łagodnego usposobienia. Populacje tego gatunku, pomimo polowań, są stabilne i w wielu miejscach jego liczebność nawet się zwiększa. Znacznie łatwiej przystosowuje się do zmian, niż niedźwiedź brunatny i jest bardziej tolerowany przez ludzi. Dysponuje ogromną siłą, potrafi  bardzo dobrze się wspinać, porusza się szybko i sprawnie, chociaż jego bieg wydaje się trochę ociężały. Przez długi czas nie było wiadomo, czy baribale zapadają we właściwy sen zimowy, kiedy ulegają spowolnieniu wszystkie funkcje życiowe, czy też jest to rodzaj przerwy zimowej, a zwierzęta zapadają w półsen. Najnowsze badania pokazują, że zimowanie tych niedźwiedzi nie pasuje do żadnej z tych kategorii. Temperatura ciała tych zwierząt obniża się jedynie o 1-2 st. C, ale puls redukuje się o połowę, podobnie jak podstawowa przemiana materii. Co najmniej przez 4,5 miesiąca nie przyjmują pokarmu, korzystając wyłącznie z zapasów tłuszczu. Nie wydalają też wtedy kału i moczu. Jedynie intensywne niepokojenie potrafi wyrwać te zwierzęta ze snu i dzięki utrzymywaniu stosunkowo wysokiej temperatury ciała szybko stają się aktywne. Jeżeli zapadałyby w tak głęboki sen, jak np. gryzonie, ponowne ogrzanie organizmu do temp. 38 st. C zajęłoby wiele godzin, a nawet dni i wymagałoby ogromnych nakładów energii. Do wiosny tracą około jednej czwartej masy ciała, toteż kolejny rok poświęcają na żerowanie i wyrównanie tych strat.

Baribal pomimo swojej siły, która mogłaby go uczynić okrutnym drapieżnikiem, niedźwiedź ten zazwyczaj odżywia się pokarmem roślinnym, zjadając w dużych ilościach trawy, byliny, jagody, bulwy, korzenie, dziką różę, orzechy i owoce. Nie gardzi owadami, miodem, małymi kręgowcami i padliną, czasem poluje na zwierzęta kopytne. Baribale poświęcają żerowaniu całe dnie, szczególnie jesienią, kiedy gromadzą zapasy tłuszczu na zimę. Nauczyły się również wyciągać odpadki z kontenerów na śmieci.

U baribala poród młodych i laktacja odbywa się w czasie snu samicy, po 7 miesiącach ciąży przychodzi na świat od 1 do 4 młodych.