Wstęp
Błotniak stawowy to wielkości myszołowa. Największy z pośród pozostałych błotniaków występujących w naszej awifaunie. W kraju jest nielicznym, wędrownym gatunkiem lęgowym. W locie widoczne (z silniejszym kontrastem u samców) czarne zakończenia długich skrzydeł.
Wygląd
Błotniak stawowy posiada dziób silny, haczykowato zakończony. Wokół
oczu szlara. Zewnętrzne lotki pierwszorzędowe są w większości czarne. Wewnętrzne lotki pierwszorzędowe w odcieniach brązu do szarości.
Ogon długi. Nogi żółte. Występuje zmienność w
ubarwieniu.
Dymorfizm płciowy jest widoczny. Samiec jest brązowo ubarwiony. Głowa oraz pierś są jaśniejsze, kreskowane, w żółtawym odcieniu. Spód ciała rdzawobrązowy. Grzbiet brązowy. Ogon jasnoszary. Samica jest ciemniejsza, o ciemnobrązowym ubarwieniu. Ciemię, gardło oraz przednia część skrzydła są u niej kremowobiałe. Ogon jest brązowy.
Osobniki młodociane są czarnobrązowe, a ciemię i gardło mają złociste.
Występowanie
Błotniak stawowy zamieszkuje oraz Azję zachodnią i centralną. Na północy nie jest spotykany za kołem podbiegunowym. Najdalej wysuniętymi na południe jego obszarami lęgowymi są północne wybrzeża Afryki. Część
populacji, głównie zamieszkujące zachodnie i południowe fragmenty zasięgu, jest osiadła lub koczująca. Pozostałe migrują na zimowiska na duże odległości.
Zimuje w basenie
Morza Śródziemnego, północnej, środkowej i wschodniej Afryce, oraz na półwyspie Indyjskim.
Biotop
Błotniak stawowy występuje na obszarach otwartych. Zwykle na terenach podmokłych, nad
jeziorami,
stawami, terenami zalewowymi. Spotykany także na
polach uprawnych,
łąkach i
pastwiskach. Unika
lasów i terenów
górskich, choć znane są jego zimowiska na wysokości do 3000 m n.p.m. w Azj
Lęgi
Błotniak stawowy to gatunek monogamiczny, choć czasem poligeniczny. Gnieździ się na trzcinowiskach tudzież bagnach. Gniazdo jest dość sporych rozmiarów. Do budowy gniazda używa gałęzi i trzcin, a wyściela je liśćmi. Gniazdo jest używane corocznie. Samica składa od 3 do 6 jasnych jaj. Czas wysiadywania (przez samicę) wynosi około miesiąca. W tym czasie samiec dostarcza jej pożywienie. Po półtora miesiąca od wyklucia młode opuszczają gniazdo. Po wylocie są jeszcze przez jakiś czas dokarmiane. Dojrzałość płciową osiąga w drugim bądź w trzecim roku życia.
Pokarm