Borowiec olbrzymi (Nyctalus lasiopterus)

Wygląd

Borowiec olbrzymi to największy europejski nietoperz. Głowę ma masywną. Uszy i pysk szerokie. Futro gęste i długie. Wierzch ciała jest ciemnobrązowy bądź czerwonobrązowy. Spód ciała jest jaśniejszy. Skrzydła są długie. Ogon wystaje poza błonę ogonową około 1-2 mm.

Występowanie

Zasięg borowca olbrzymiego rozciąga się od Półwyspu Iberyjskiego na południowym-zachodzie, przez południową i wschodnią Europę, po Ural i zachodni Kazachstan. Na całym obszarze występowania jest nieliczny. Jego populacje są bardzo rozproszone i w większości miejsc są to wyspowe stanowiska. W wielu miejscach znany jest jedynie z pojedynczych obserwacji. W Polsce notowany był sporadycznie.

Tryb życia

Nieciągły zasięg występowania borowca olbrzymiego związany jest prawdopodobnie z zanikiem preferowanych przez ten gatunek siedlisk. Nietoperz ten związany jest z rozległymi starodrzewiami lasów liściastych, mieszanych i iglastych (głównie jodłowych). Przebywa głównie na obszarach, na których spotkać można olbrzymie rozłożyste, dziuplaste drzewa. Biologia tego gatunku jest słabo poznana. W lecie przebywa w dziuplach lub w budynkach. Samice tworzą kolonie rozrodcze (liczące od 80 osobników). Samce przebywają pojedynczo lub w małych grupach. Może współwystępować z innymi gatunkami nietoperzy. Zwierzę o aktywności nocnej. Jest gatunkiem narażonym na wyginięcie (kategoria VU na liście IUCN). Wpisany jest do Konwencji Berneńskiej i Konwencji Bońskiej. W Polsce jest bardzo rzadki, objęty ochroną ścisłą. Naturalnymi wrogami dla niego są sowy (płomykówka oraz puchacz zwyczajny).

Odżywianie

Borowiec olbrzymi żywi się bezkręgowcami (motylami, chrząszczami, ważkami) oraz kręgowcami (małymi ptakami). Swoje ofiary wykrywa dzięki echolokacji.

Rozmnażanie i rozwój

Samica borowca olbrzymiego rodzi 1-2 młode. Młode przychodzą na świat w czerwcu. Ich waga po urodzeniu wynosi 9-10 g. Dojrzałość płciową osiąga już w pierwszym roku życia. Żyje do 12 lat.