Drozdek samotny (Catharus guttatus)

Wygląd

Drozdek samotny należy do rodziny drozdowate (Turdidae). Tęczówka oczna jest ciemno brązowa. Obrączka oczna biała. Pierś jest luźno pokryta dużymi i wyraźnymi kropkami. Wierzch jest oliwkowo brązowy lub szaro brązowy. Spód jest białawy, boki są szarawe. Nogi są różowe. Ogon jasno rdzawy. Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego.

Występowanie

Drozdek samotny może zostać zaobserwowany prawie na całym obszarze Ameryki Północnej. Gniazduje na północy kontynentu: na Alasce, w Kanadzie oraz w północno-wschodnich i zachodnich stanach USA. Zimę spędza we wschodnich i południowych stanach USA oraz na zachodnim wybrzeżu, jak i w Meksyku i Gwatemali.

Biotop

Ze względu na bardzo szeroki zasięg występowania drozdek samotny zamieszkuje bardzo różnorodne siedliska. W lecie przebywa głównie w borealnych lasach iglastych i mieszanych oraz na obrzeżach lasów. Zakłada gniazda zarówno na nizinach, jak i na obszarach górskich. Podczas sezonowych wędrówek i w zimie spotykany jest niemal we wszystkich siedliskach leśnych Ameryki Północnej. Prowadzi skryty tryb życia. Na liście IUCN ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC).

Lęgi

Drozdek samotny przystępuje do rozrodu od kwietnia do sierpnia. Może odbywać do dwóch-trzech lęgów w roku. Gnieździ się na ziemi pod drzewem lub na drzewie. Gniazdo jest w kształcie kubka, zbudowane z gałązek, mchu, kory, liści. Samica składa 3-5 zielonkawo niebieskich, nakrapianych jaj. Inkubacja trwa 12 dni. Wysiadywaniem zajmuje się samica. Pisklęta karmione są przez oboje rodziców. Młode opuszczają gniazdo po 10-15 dniach od wyklucia. Drozdek samotny żyje do 8 lat.

Pokarm

Drozdek samotny jest wszystkożerny. Żywi się bezkręgowcami (owady, pajęczaki, pierścienice) i pokarmem roślinnym (jagody). Żeruje na ziemi, pokarm zbiera również z roślinności.