Kitta zielona (Cissa hypoleuca)

Wygląd
Kitta zielona należy do rodziny krukowate (Corvidae). Jeden z czterech gatunków w rodzaju Cissa. Reprezentowana jest przez pięć podgatunków, różniących się nieco barwą. Jest ptakiem średniej wielkości. Dziób i nogi są barwy od jasnoczerwonej do pomarańczowo czerwonej. Obrączka oczna jest czerwona. Tęczówka oczna jest ciemnobrązowa. Występuje czarna, szeroka maska ciągnąca się od dzioba do karku. Końce skrzydeł są kasztanowe. Ubarwienie zielone. Spód ciała jest jaśniejszy, żółtawy. Ogon jest długi, z jasnym końcem. Ubarwienie obu płci jest podobne. U osobników młodocianych ubarwienie jest bardziej matowe, niż u dorosłych. Gatunkiem podobnym jest kitta szmaragdowa (Cissa chinensis).
Występowanie
Kitta zielona jest mieszkańcem Azji Południowo-wschodniej. Zasięg występowania kitty zielonej obejmuje część centralnych i południowych Chin, wschodni Wietnam, cały obszar Laosu, Kambodżę i południowo-wschodnie krańce Tajlandii. Jest gatunkiem osiadłym.
Biotop
Kitta zielona występuje w liściastych wiecznie zielonych lasach tropikalnych, lasach częściowo zrzucających liście na zimę oraz zaroślach bambusowych. Jej stanowiska znajdują się do koło 1500 m n.p.m. Spotykana jest pojedynczo lub w parach, a poza okresem lęgowym w stadach do sześciu osobników. Jej liczebność maleje. Na liście IUCN ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC).
Lęgi
Kitta zielona przystępuje do rozrodu w maju. Budową gniazda zajmuje się samica. Gniazdo w formie misy, zbudowane jest z gałązek, liści, korzeni. Gnieździ się na drzewie. Samica składa od 2 do 4 jaj, które później wysiaduje. Inkubacja trwa 14 dni. Młode karmione są przez oboje rodziców. Dojrzałość płciową osiąga w pierwszym roku życia.
Pokarm
Kitta zielona jest mięsożerna. W jej diecie znaleźć można kręgowce (ssaki, ptaki i ich jaja, gady, płazy) oraz zwierzęta bezkręgowce (owady). Pokarmu poszukuje na ziemi, pod krzewami i drzewami, a także chwyta go w drzewach i krzewach.