Kitta szmaragdowa (Cissa chinensis)

Wygląd

Kitta szmaragdowa należy do rodziny krukowate (Corvidae). Jest jednym z czterech gatunków w rodzaju Cissa. Reprezentowana jest przez pięć podgatunków. Ptak średniej wielkości, mniejszy od sroki zwyczajnej (Pica pica). Ubarwienie ciała jest jaskrawe jasnozielone. U ptaków w niewoli ubarwienie staje się niebieskawe. Spód ciała jest nieco jaśniejszy. Skrzydła są na końcach brązowo czerwone. Na głowie posiada czarną maskę, ciągnącą się od dzioba do karku. Obrączka oczna jest czerwona. Tęczówka oczna jest ciemnobrązowa. Dziób i nogi są koralowo czerwone. Ogon jest bardzo długi, z białym końcem. Ubarwienie obu płci jest podobne. Osobniki młodociane mają bardzie matowe ubarwienie. Gatunkiem podobnym jest kitta zielona (Cissa hypoleuca).

Występowanie

Kitta szmaragdowa występuje w południowo-wschodniej Azji. Zasięg występowania tego ptaka obejmuje Himalaje, południowe Chiny, półwysep Indochiński (głównie północną część), południowe skraje półwyspu malajskiego, zachodnią Sumatrę i północne Borneo.

Biotop

Kitta szmaragdowa zamieszkuje różnorodne siedliska: lasy tropikalne, wiecznie zielone lasy monsunowe, wilgotne lasy górskie i zarośla bambusowe. Jest ptakiem towarzyskim, przebywa w parach lub małych grupach. Jej liczebność maleje. Na liście IUCN ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC).

Lęgi

Kitta szmaragdowa przystępuje do rozrodu od stycznia do lutego (na Borneo) lub od kwietnia do maja (w Indiach). Gnieździ się na drzewie lub w krzewie. Gniazdo zbudowane jest z gałązek. Samica składa od 4 do 6 jaj.

Pokarm

Kitta szmaragdowa jest głównie mięsożerna. W jej diecie znaleźć można pokarm zwierzęcy: bezkręgowce (owady, mięczaki, pierścienice, pajęczaki) i kręgowce (drobne ssaki, ptaki i ich jaja, gady, płazy) oraz padlinę. Pokarm zdobywa na ziemi i z drzew.