Koszatka leśna (Dryomys nitedula)

Wygląd
Koszatka leśna jest gryzoniem. Wokół oczu posiada czarną plamę (maskę). Oczy są duże i ciemne. Uszy krótkie i zaokrąglone. Nos różowy. Pyszczek wyposażony jest we wąsy czuciowe. Policzki i podgardle są jasne. Barwa grzbietu szarawa bądź żółtawo rudawa. Strona brzuszna jest biaława. Kończyny są krótkie. Ogon jest długi i puszysty. Wierzch ogona popielaty. Spodnia strona ogona jest jaśniejsza. Dymorfizm płciowy nie jest zaznaczony. Koszatka z wyglądu przypomina żołędnicę (Eliomys quercinus).
Występowanie
Koszatka leśna zamieszkuje centralną i południowo-wschodnią Europę, Azję Mniejszą, zachodnią Rosję, zachodnią Azję po Himalaje i Ałtaj. W Polsce jest gatunkiem rzadkim. Stanowiska tego gatunku są rozproszone głównie we wschodnich Sudetach i zachodnich Karpatach oraz na północnym-wschodzie kraju.
Tryb życia
Koszatka leśna zamieszkuje lasy mieszane, górskie lasy iglaste, obszary porośnięte skarłowaciałymi drzewami oraz zimozielone zarośla śródziemnomorskie. Często spotykana jest na terenach skalistych do wysokości około 3500 m n.p.m. Środowisko występowania wschodnich populacji koszatki to zwykle suche stepowe zarośla. Unika obszarów rolniczych silnie przekształconych przez człowieka. Zwierzę o aktywności nocnej bądź dziennej, zależnie od rozmieszczenia. Prowadzi nadrzewny i naziemny tryb życia. Jest terytorialna. Między październikiem a kwietniem zapada w sen zimowy. Może gromadzić zapasy pożywienia. Latem buduje gniazdo z liści w koronach drzew. Gnieździ się w dziuplach lub w opuszczanych ptasich gniazdach. Zajmuje także podziemne nory. W naszym kraju jest pod ścisłą ochroną. Wpisana jest do Konwencji Berneńskiej (załącznik III) oraz do Dyrektywy Siedliskowej UE (załącznik IV). Na liście IUCN ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC).
Odżywianie
Koszatka leśna jest wszystkożerna. Żywi się zarówno pokarmem roślinnym (pąkami, nasionami i owocami), jak i zwierzęcym (owadami, małymi ssakami oraz jajami i pisklęta ptaków).