Kotek bengalski (Prionailurus bengalensis)

Wygląd

Kotek bengalski należy do rodziny kotowate (Felidae). Reprezentowany jest przez kilkanaście podgatunków. Barwa sierści żółtawa, srebrnoszara lub czerwonawo brązowa na grzbiecie oraz biała na spodzie. Na ciele występują ciemne pasy i smugi. Głowa jest stosunkowo mała z krótkim pyskiem. Uszy są dosyć długie i okrągłe. Ogon stanowi połowę długości ciała.

Występowanie

Kotek bengalski jest szeroko rozpowszechniony w południowej i wschodniej Azji. Występuje we wschodnim Afganistanie, północnym Pakistanie, Indiach, Nepalu, Bangladeszu, Birmie, południowo-wschodnich i wschodnich Chinach, Korei Południowej i Północnej, na Tajwanie, w Wietnamie, Tajlandii, Kambodży, Malezji oraz wyspach Indonezji i Filipin.

Tryb życia

Kotek bengalski zamieszkuje różnorodne typy lasów: lasy tropikalne, górskie lasy deszczowe, wiecznie zielone lasy mieszane i iglaste. Obserwowany jest także na śródleśnych obszarach otwartych i zakrzewieniach. Unika obszarach o intensywnych zimowych opadach śniegu. Występuje również w lasach zdegradowanych, plantacjach i uprawach. W górach spotykany do około 3240 m n.p.m. Prowadzi głównie nocny tryb życia. Poza okresem lęgowym żyje samotnie. Dobrze wspina się po drzewach i pływa. Ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC na liście IUCN). Wpisany jest do konwencji CITES (załącznik I i II).

Odżywianie

Kotek bengalski jest drapieżnikiem. Poluje na kręgowce (ryby, płazy, gady, ptaki i ssaki). Swoją dietę uzupełnia bezkręgowcami (owadami) oraz padliną.

Rozmnażanie i rozwój

Kotek bengalski przystępuje do rozrodu, w zależności od występowania, przez cały rok lub między lutym a majem (w północnej części zasięgu). Ciąża trwa 60-70 dni. Samica rodzi od 2 do 4 kociąt. Masa młodych po porodzie wynosi od 75 do 120 g. Młode pozostają pod opieką rodziców do 10 miesięcy. Kotek bengalski osiąga dojrzałość płciową w 18 miesiącu życia. W niewoli żyje do 20 lat, na wolności żyje krócej, do kilku lat.