Kotek kusy (Prionailurus planiceps)

Wygląd

Kotek kusy należy do rodziny kotowate (Felidae). Czoło jest spłaszczone. Uszy są krótkie i zaokrąglone, osadzone po bokach głowy. Ciało jest wydłużone. Sierść jest gęsta. Ubarwienie ciała jest ciemno brązowo szare. Głowa jest czerwono brązowa. Podgardle, pierś i strona brzuszna są jaśniejsze. Posiada krótkie łapy i ogon. Samce są nieco większe od samic.

Występowanie

Kotek kusy zamieszkuje Sumatrę, Borneo i południowe krańce półwyspu Malajskiego. Jest bardzo rzadki i ze względu na skryty tryb życia trudno go spotkać. Dokładne rozmieszczenie gatunku jest nieznane.

Tryb życia

Biologia kotka kusego jest słabo poznana. Środowiskiem życia kotka kusego są lasy tropikalne. Spotykany jest głównie w lasach nizinnych, blisko strumieni i rzek oraz na terenach podmokłych, zalewowych i bagnach. Zamieszkuje głównie lasy pierwotne, ale bywa też widywany w lasach przekształconych i na plantacjach. Jest bardzo dobrym pływakiem. Prowadzi nocny, samotny tryb życia. Jest gatunkiem terytorialnym. W 1985 roku uznano go za gatunek wymarły. Kilka lat później został ponownie odkryty. Według Czerwonej Listy IUCN jest gatunkiem zagrożonym wymarciem (kategoria EN). Wpisany jest do konwencji CITES (załącznik I). Do głównych zagrożeń zaliczyć można utratę i degradację siedlisk oraz zubożenie jego bazy pokarmowej.

Odżywianie

Kotek kusy przystępuje do rozrodu od stycznia do lutego. Ciąża trwa od 60 do 70 dni. Samica rodzi od dwóch do czterech kociąt. Młode karmione są mlekiem do szóstego miesiąca. Kotek kusy osiąga dojrzałość płciową po 15 miesiącu życia. W niewoli żyje do kilkunastu lat.

Rozmnażanie i rozwój

Kotek kusy jest mięsożerny. W głównej mierze żywi się zwierzętami kręgowymi (rybami oraz płazami, ponadto ssakami i ptakami) oraz bezkręgowcami (skorupiakami). Swoją dietę uzupełnia pokarmem roślinnym (owocami).