Modraszek telejus (Phengaris teleius)

Szeroki zasięg występowania modraszka telejusa ma charakter wyspowy. Jego izolowane stanowiska rozmieszczone są wąskim pasem od zachodniej Europy (Francji), przez Europę środkową i miejscami południową, południową Rosję, Azję Centralną po wschodnią Azję (północne Chiny, wschodnią Rosję, Koreę i Japonię). W Polsce występuje na południu.

Modraszek telejus należy do rodziny modraszkowate (Lycaenidae). Wierzch skrzydeł jasno niebieski (u samców) lub czarnobrunatny (u samic), z czarnym, szerokim paskiem i kilkoma czarnymi plamkami. Spód skrzydeł szarobrunatny, z podwójnym rzędem czarnych plamek z białymi obwódkami. Jajo jest białawe i spłaszczone. Larwa początkowo czerwonawa, w późniejszym okresie brunatna, wyposażona jest we włoski. Poczwarka jest krępa, brunatna. Gatunkiem podobnym jest między innymi modraszek alkon.

Modraszek telejus zamieszkuje obszary wilgotne: preferuje płaskie wilgotne łąki, tereny podmokłe, torfowiska i rzadziej wilgotne pastwiska. Często spotykany na obszarach otwartych lub porośniętych nielicznymi krzewami, a nawet drzewami. Imago prowadzi dzienny tryb życia. Dorosłe latają od czerwca do sierpnia. Rozwój przebiega z przeobrażeniem zupełnym. W ciągu roku występuje jedno pokolenie. Samica składa jaja pojedynczo na kwiatach rośliny żywicielskiej (krwiściągu lekarskim). Młode gąsienice żerują na kwiatach dwa-trzy tygodnie. Następnie schodzą tudzież spadają na ziemię, gdzie zostaną przeniesione przez mrówki do mrowiska, tam następuje dalszy rozwój. W mrowisku żerują na jajach i larwach mrówek. W zamian oferują im pokarmu z wydzielin gruczołowych. Dorosłe spijają nektar z kwiatów. Modraszek telejus zimuje w stadium gąsienicy. Przepoczwarczenie ma miejsce w mrowisku. W Polsce jest pod ochroną ścisłą. Wpisany jest do Konwencji Berneńskiej oraz do Dyrektywy Siedliskowej. Na liście IUCN jest gatunkiem bliskim zagrożenia (kategoria NT).