Mopek zachodni - opis, wygląd, występowanie
Ekologia.pl Wiedza Atlas zwierząt Strunowce Kręgowce Ssaki Nietoperze Mroczkowate Mopek Mopek zachodni
Indeks nazw
Szukaj lub wybierz według alfabetu
A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż

Mopek zachodni (Barbastella barbastellus)

Nazywana/y także: nietoperz zachodni
By C. Robiller / Naturlichter.de (Own work) [CC BY-SA 3.0], via Wikimedia Commons
Spis treści

Wygląd

Pysk krótki, zaokrąglony. Oczy małe, wysoko osadzone. Uszy trójkątne, krótkie, szerokie, połączone ze sobą (zrastają się na środku głowy). Koziołki nożowate, sięgające do połowy ucha. Ponad ostrogę wystaje płatek skórny. Ubarwienie sierści od ciemnobrązowej po czarną, z białymi bądź żółtymi zakończeniami włosów na grzbiecie. Spód ciała jest nieznacznie jaśniejszy, ciemnoszary. Naga skóra jest brązowoczarna. Skrzydła długie, ciemne. Błona skrzydeł przyczepiona jest do nasady palców stóp. Dymorfizm płciowy oznacza się w drugorzędowych cechach płciowych, widocznych tylko przy schwytaniu.

Występowanie

Nietoperz ten zamieszkuje Europę do południowej Szwecji i Estonii na północy i Kaukazu na wschodzie. Na Wyspach Brytyjskich nie jest spotykany na północy. Na południu Europy nie występuje w Grecji i na południu Półwyspu Iberyjskiego. W Afryce spotykany jest w Maroku. Na wielu obszarach zmniejsza swoją liczebność i miejscami wyginął (np. w Holandii).

Tryb życia

Zwierzę o aktywności nocnej, o zmierzchu opuszcza kryjówkę i udaje się na żerowiska. W głównej mierze jest osiadły. Kryjówki letnie oraz zimowiska są w niedużej odległości od siebie. Zamieszkuje wszelkie typy lasów, niezależnie od składu gatunkowego. Preferuje jednak lasy zbliżone do naturalnych – z różnowiekowym drzewostanem. W górach spotykany do górnej granicy lasu. W lecie ukrywa się pod korą oraz w szczelinach drzew, a także za deskami w budynkach i w skrzynkach dla nietoperzy. Korzysta z wielu kryjówek. Samice tworzą kolonie rozrodcze (od kilku do kilkudziesięciu osobników), samce żyją pojedynczo, lub w niewielkich grupkach. Gatunek odporny na zimno. Hibernuje (od października/listopada do lutego/marca) w jaskiniach, piwnicach, sztolniach, kamieniołomach oraz za korą drzew. Jest gatunkiem bliskim zagrożenia (kategoria NT na liście IUCN). W Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt figuruje jako gatunek o nierozpoznanym statusie. W naszym kraju jest objęty ochroną ścisłą. Żyje średnio od 5 do 10 lat.

Odżywianie

Pożywia się owadami, są to w głównej mierze motyle, poza nimi zjada muchówki oraz chrząszcze. Pokarm zdobywa w locie, nisko nad ziemią, blisko roślinności, w koronach drzew a także nad wodami. Swoje ofiary lokalizuje za pomocą echolokacji.

Rozmnażanie i rozwój

Do rozrodu przystępuje raz w roku. Gody przypadają na koniec lata i początek jesieni (odbywają się w kryjówkach godowych oraz na zimowiskach), samice w tym czasie zostają zaplemnione. Zapłodnienie następuje dopiero po wybudzeniu ze snu zimowego. Młode przychodzą na świat w czerwcu. Samica rodzi 1 do 2 młodych. Młode do 6 tygodni karmione są mlekiem. Usamodzielniają się po 8-9 tygodniach. Ssak ten  osiąga dojrzałość płciową w pierwszym roku życia.

4.7/5 - (12 votes)
Default Banner Post Banner
Subscribe
Powiadom o
2 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments

Mam takich około 70 nietoperzy pod dachem na tarasie. Co robić?

w Polsce często występuje w Sudetach i na wschodniej Polsce.

Nie odchodź jeszcze!

Na ekologia.pl znajdziesz wiele ciekawych artykułów i porad, które pomogą Ci żyć w zgodzie z naturą. Zostań z nami jeszcze chwilę!