Myszarka zaroślowa (Apodemus sylvaticus)

Wygląd

Myszarka zaroślowa ma uszy i oczy stosunkowo duże. Pysk wyposażony jest we włosy czuciowe. Ogon długi (zwykle krótszy od długości ciała) i cienki. Grzbiet żółto lub rudobrunatny. Brzuch białawy. Na piersi występuje niewyraźna żółta plama bądź jej brak. Linia między żółtobrunatną barwą boków ciała i jaśniejszą strona brzuszną jest niewyraźna. Gatunkiem podobnym jest myszarka leśna (Apodemus flavicollis).

Występowanie

Myszarka zaroślowa zamieszkuje Europę południową, zachodnią i centralną, Wyspy Brytyjskie i Islandię oraz północno-zachodnie skraje Afryki. W kontynentalnej Europie jej zasięg najdalej na północ sięga południowej Skandynawii, na wschodzie dochodzi do wschodniej Ukrainy, Białorusi i Litwy.

Tryb życia

Myszarka zaroślowa bardzo dobrze przystosowuje się do różnorodnych siedlisk. Spotykana jest w niemal wszystkich typach lasów, na skrajach lasów, polanach leśnych, wrzosowiskach, suchych stepach, wilgotnych łąkach, śródpolnych zadrzewieniach i zakrzewieniach. Zamieszkuje również antropogeniczne środowisko pól uprawnych, pastwisk, ogrodów, parków, sadów i nieużytków. Czasem spotykana w domach. Aktywna jest przez cały rok, nie zapada w sen zimowy. Prowadzi nocny tryb życia (ze szczytem aktywności o zmierzchu i świcie). Buduje gniazda z traw, liści i mchów w korzeniach, pniakach, dziuplach oraz pod kamieniami. Kopie lub zajmuje nory innych zwierząt. Gniazdo składa się z komory gniazdowej i spiżarni. Jej natuealnymi wrogami są między innymi lisy, myszołowy i sowy. Ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC na liście IUCN). W Polsce gatunek pod częściową ochroną.

Odżywianie

W diecie myszarki zaroślowej dominuje pokarm roślinny: nasiona (drzew, traw), jagody, części roślin (kwiaty, pędy, pąki, korzenie), ponadto żywi się bezkręgowcami (owadami i ich larwami, pajęczakami, mięczakami, pierścienicami) oraz grzybami.

Rozmnażanie i rozwój