Nocek łydkowłosy - opis, wygląd, występowanie
Ekologia.pl Wiedza Atlas zwierząt Strunowce Kręgowce Ssaki Nietoperze Mroczkowate Myotis Nocek łydkowłosy
Indeks nazw
Szukaj lub wybierz według alfabetu
A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż

Nocek łydkowłosy (Myotis dasycneme)

Nazywana/y także: nocek kosmaty, nietoperz łydkowłosy
Nocek łydkowłosy. By Gilles San Martin from Namur, Belgium (Myotis dasycneme) [CC BY-SA 2.0], via Wikimedia Commons
Spis treści

Wygląd

Średniej wielkość nietoperz. Pysk krótki, barwy czerwonawo brązowej. Uszy stosunkowo szerokie, szarobrązowe. Koziołek lekko wygięty, nie dłuższy niż połowa ucha, z zaokrąglonym zakończeniem. Sierść gęsta. Ubarwienie futra po stronie grzbietowej w szarobrązowych tonacjach. Spód ciała jaśniejszy, białoszary. Skrzydła szerokie. Błona skrzydeł osadzona jest u nasady stóp. Stopy duże. Golenie owłosione. Ostroga bez płatka skórnego. Dymorfizm płciowy oznacza się w drugorzędowych cechach płciowych, widocznych tylko przy schwytaniu. U młodych osobników pysk jest ciemniejszy, a futerko szarawe.

Występowanie

Zwierzę występuje wyspowo w strefie umiarkowanej Eurazji od północnej Francji, przez kraje Beneluxu, południową Szwecję, północne Niemcy, Polskę, Czechy, Słowację, Węgry, Rumunię, Ukrainę, Białoruś, kraje bałtyckie i południową Rosję po Ałtaj.

Tryb życia

Preferuje nizinne obszary obfitujące w zbiorniki wodne, stawy, jeziora oraz wolno płynące rzeki i kanały. Zimuje zwykle w górach. Wędruje na średnie odległości. Za kryjówki letnie służą strychy kościołów, poddasza budynków oraz dziuple. Samice tworzą kolonie rozrodcze (od 20 do 300 osobników). Samce żyją pojedynczo lub w małych koloniach (do 40 osobników). Korzysta z wielu kryjówek. W koloniach występuje wspólnie z m.in. karlikiem drobnym. Zimuje pojedynczo bądź gromadnie w jaskiniach, sztolniach, piwnicach. Hibernacja trwa od października do marca. Dożywa maksymalnie do 20 lat. W Polsce gatunek rzadki, objęty ochroną ścisłą. W Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt figuruje jako gatunek zagrożony wymarciem (kategoria EN). Według Czerwonej Listy IUCN jest gatunkiem bliskim zagrożenia (kategoria NT).

Odżywianie

Ssak owadożerne. W jego diecie dominują muchówki oraz chruściki, poza tym żywi się chrząszczami, motylami oraz pająkami. Na żerowiska wylatuje po zmierzchu. Poluje w głównej mierze nad taflą wody, a także nad łąkami oraz trzcinowiskami.

Rozmnażanie i rozwój

Gody odbywają się (w sierpniu i wrześniu) w budynkach, dziuplach, jaskiniach. W tym okresie samice są zaplemnione. Do zapłodnienia dochodzi po wybudzeniu się ze snu zimowego. Młode przychodzą na świat w czerwcu. Samica rodzi jedno, rzadziej dwa młode. Po niecałym miesiącu młode uzyskują zdolność lotu. Samice stają się dojrzałe płciową w drugim roku życia.

4.9/5 - (11 votes)
Default Banner Post Banner
Subscribe
Powiadom o
0 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments