Muchomor jadowity - opis grzyba, sezon, wygląd, występowanie
Ekologia.pl Wiedza Atlas grzybów Grzyby grzyby podstawkowe pieczarniaki pieczarkowce muchomorowate muchomor Muchomor jadowity
Indeks nazw
Szukaj lub wybierz według alfabetu
A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż

Muchomor jadowity (Amanita virosa)

Nazywana/y także: muchomor biały, bedłka pstrokata, muchar plamisty, muchomór cętkowany, muchomór panterowy, muchomór pstrokaty
Muchomor jadowity
Spis treści

Wstęp

Muchomor jadowity jest śmiertelnie grzybem trującym. Zawarte w nim związki powodują nieodwracalne uszkodzenia wątroby. W Polsce występuje niezwykle rzadko i jest pod ochroną.

Sezon

Muchomor jadowity rośnie od lipca do października.

Występowanie

Muchomor jadowity występuje głównie w górskich lasach iglastych pod świerkami i sosnami. Rzadziej można go spotkać w lasach mieszanych i liściastych, gdzie rośnie pod bukami. Można go znaleźć także pod brzozami i na bagnach. Wyrasta pojedynczo lub w małych grupach, na glebach kwaśnych i wilgotnych. Występuje w Ameryce Północnej i Środkowej, w Europie i w Japonii.

Wygląd


Owocnik muchomora jadowitego osiąga średnicę od 6 do 10 cm. U młodych osobników ma kształt stożkowaty lub dzwonowaty, u starszych staje się rozłożysty z obłym garbkiem. Ma ostry, nieregularny, długo podwinięty brzeg. Ma gładką powierzchnię pokrytą nieregularnymi dużymi łatkami (u niektórych okazów łatki nie występują).

Blaszki muchomora jadowitego są białe, czasem z kremowym odcieniem. Są gęsto ustawione i wolne przy trzonie. Mają postrzępione brzegi.

Trzon muchomora jadowitego osiąga wysokość od 7 do 15 cm. Jego grubość wynosi od 1 do 2 cm. U młodych okazów ma cylindryczny kształt, u starszych robi się smukły, u góry zwężony, u dołu bulwiasty, z podstawą umieszczoną w błoniastej, odsłoniętej pochwie. Pokryty jest gęstymi, dużymi łuseczkami. Ma czysto biały kolor.

Miąższ muchomora jadowitego jest biały, po środku kapelusza gruby, przy brzegach cienki. Nie zmienia barwy w wyniku uciskania. Ma łagodny smak i nieprzyjemny, duszący zapach.

Muchomor jadowity podobny jest do muchomora wiosennego, który ma czysto białą barwę, ale nie jest pokryty łatkami i ma gładki trzon. Można go także pomylić z białą odmianą muchomora sromotnikowego.
Muchomor jadowity jest także często mylony z bardzo młodymi pieczarkami. Starsze okazy pieczarek przybierają czekoladową barwę, dzięki czemu łatwo odróżnić od siebie te dwa grzyby.

Właściwości trujące

Podobnie jak muchomor sromotnikowy, muchomor jadowity jest grzybem śmiertelnie trującym. Jadowitość tego muchomora wynika z zawartych w nim trujących oligopeptydów (fallotoksyny i amatoksycny). Muchomor jadowity powoduje tzw. zatrucia cytotropowe, które uszkadzają wątrobę i nerki.

Działanie

Muchomor jadowity nie znalazł zastosowania w przemyśle spożywczym. Zawarte w nim związki trujące powodują nieodwracalne uszkodzenia wątroby, a zjedzenie jednego dojrzałego owocnika może okazać się śmiertelne. Objawy zatrucia muchomorem jadowitym przypominają te po zjedzeniu muchomora sromotnikowego i pojawiają się wiele godzin od spożycia. Na początku mamy do czynienia z zaburzeniami żołądkowo-jelitowymi, po których następuje okres utajenia (pozorna poprawa samopoczucia). Po około 4-9 dniach od spożycia następuje okres uszkodzenia narządowego, który może skończyć się niewydolnością wielonarządową, a w konsekwencji – zgonem. W przypadku zatrucia, konieczna jest jak najszybsza pomoc lekarza.

Okres występowania
I
II
III
IV
V
VI
VII
VIII
IX
X
XI
XII
4.6/5 - (17 votes)
Default Banner Post Banner
Subscribe
Powiadom o
0 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments