Muchomor złotawy (Amanita ceciliae)

Wstęp
Sezon
Występowanie
Niektórzy uczeni rozbijają muchomora złotawego na szereg drobnych gatunków. W tym ujęciu muchomory rosnące: w Europie, na wschodzie USA, w Teksasie i Meksyku, na północnych wybrzeżach Pacyfiku byłyby odrębnymi gatunkami. Miały by zatem oddzielne zasięgi geograficzne.
Wygląd
Owocniki muchomora złotawego dość swoiste w dotyku i wyglądzie, podobne do łuskowatej skóry węży i jaszczurek.
Blaszki wolne, gęsto ustawione, głębokie, z międzyblaszkami, zwężone ku podstawie, u młodych, nieuszkodzonych egzemplarzy białe, u starszych brązowawe z bardziej ochrowymi krawędziami, o dość charakterystycznych ostrzach z białymi kłaczkami.
Kapelusz m. złotawego o ostrych brzegach, ciemny w środku, jaśniejszy na obwodzie, mięsisty, dość pokaźny. Przybiera rozmaite odcienie brązów, od wpadających w żółcie i czerwienie po oliwkowozielone i srebrzyste. Okryty bardzo charakterystycznymi łatkami, podobnymi do łusek gadów.
Nóżka cylindryczna, za młodu jędrna i pełna, u starszych owocników pusta i krucha, rozszerzająca się ku dołowi, u góry kremowobiała, u dołu brunatna. Trzon także obrośnięty łuseczkami. Obecne pozostałości osłony. Brak za to pierścienia oraz wyraźnej pochwy.
Miąższ delikatny, bezwonny, w kolorze białym, nie zmienia koloru po uszkodzeniu. Smak budzi spory. Bywa uważany za miły i orzechowy lub przeciwnie, za przykry. Nie reaguje z ługiem potasowym, natomiast anilina barwi go na winno-bordowo.
Wysyp zarodników biały. Spory nieamyloidalne, gładkie, kuliste, przezroczyste, o wymiarach: 10,5-14,0 x 10-14 µm.
Muchomor złotawy podobnie jak reszta mglejarek (gryzetek) nie wykształca sprzążek bazalnych u nasady podkładek.
Najłatwiej pomylić go z innymi mglejarkami jak muchomor żółtawy A. crocea, muchomor rdzawobrązowy A. fulva, muchomor oliwkowy A. battarrae i muchomor brązowooliwkowy A. submembranacea. W USA występuje nader podobny muchomor mandaryński A. sinicoflava. W Kolumbii spotyka się A. colombiana i A. sorocula. Z Chin Ludowych znany jest muchomor ciemnokapeluszowy A. liquii.
Właściwości
Zastosowanie
Obecnie bada się potencjał muchomora złotawego jako wymiatacza wolnych rodników. Ponoć pochłania ich tyle samo co boczniaki, a więcej od pozostałych grzybów jadalnych.