Zasłonak gorzkawy - opis grzyba, sezon, wygląd, występowanie
Ekologia.pl Wiedza Atlas grzybów Grzyby grzyby podstawkowe pieczarniaki pieczarkowce zasłonakowate zasłonak Zasłonak gorzkawy
Indeks nazw
Szukaj lub wybierz według alfabetu
A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż

Zasłonak gorzkawy (Cortinarius infractus)

Zasłonak gorzkawy, fot. shutterstock
Spis treści

Wstęp

Zasłonak gorzkawy to średniej wielkości, niejadalny grzyb z rodziny zasłonakowatych Cortinariaceae. Wciąż nie znamy wielu szczegółów odnośnie jego rozmieszczenia w skali całej Polski jak również liczebności populacji. Budzi wielkie nadzieje farmaceutów i lekarzy jako potencjalne źródło leków przeciwko chorobie Alzheimera.

Sezon

Owocniki zasłonaka gorzkawego znajdowane są od sierpnia do października. Nierzadko wyrastają gromadnie: w rzędach albo w czarcich kręgach.

Występowanie

Zasłonak gorzkawy rośnie w Europie oraz Ameryce Północnej do Kostaryki włącznie. Na północy i wschodzie Europy notowano go rzadziej niż na południu i zachodzie, choć i u nas bywa częsty.

W Polsce i krajach sąsiednich obserwuje się go najczęściej w różnego typu lasach (tak szpilkowych jak liściastych, zwykle jednak dość wilgotnych), rzadziej na ugorach, łąkach, wrzosowiskach, parkach miejskich i na cmentarzach. Najczęściej wyrasta na podłożach alkalicznych, zasobnych w wapń, choć notowano go także na obojętnych, a nawet kwaśnych i piaszczystych bądź gliniastych. Brak dokładniejszych danych o jego liczebności, wydaje się dość częsty i nie zagrożony wymarciem. Najważniejszymi partnerami mikoryzowymi zasłonaka gorzkawego w Europie Środkowej są podstawowe gatunki lasotwórcze gór: świerk zwyczajny i buk pospolity.

Wygląd

Owocniki zasłonaka gorzkawego mierzą najczęściej 3-9 cm średnicy kapelusza, a 4-7 cm wysokości nóżki (trzonu) przy jej grubości 10-20 mm.

Kapelusz koloru oliwkowo szarego, o łatwo schodzącej skórce i bardzo charakterystycznie podwiniętych czy też załamanych brzegach, nawet w późnym wieku owocnika (stąd obecna i część starszych nazw gatunkowych). Podobnie jak u wielu innych, naszych grzybów również u zasłonaka kształt młodych owocników mocno odbiega od dojrzałych. Młode są bowiem wyraźnie półokrągłe, a stare rozpostarte z tępym garbikiem w centrum. Głębokie, podłużne pęknięcia mogą sięgać do środka kapelusza u egzemplarzy wyrosłych w czasie upalnej, a suchej pogody. Faktura kapelusza silnie zależy od pogody: po mgle lub deszczu jest mazista i lepka, a w dni suche i upalne matowo gładka w centrum, a nieco włóknista na załamanych brzegach.

Blaszki są wąskie, umiarkowanie rzadko rozmieszczone, z międzyblaszkami. Zbiegają ząbkowata i wąsko przyrastają do trzonu. Na młodych owocnikach charakteryzują się czerwonawym odcieniem, na średnich są raczej zielono szare (oliwkowe), a na starych brunatne z oliwkowym poblaskiem. Wyraźnie też ciemnieją z wiekiem, stając się pomarszczone, a nawet karbowane.

Trzon zasłonaka gorzkawego pozostaje do końca pełny wewnątrz, lecz od początku łatwo się łamie. Przybiera kształt maczugowaty z bulwiastym rozszerzeniem na dole, rzadziej równogruby. Kolory trzonu zmieniają się z wiekiem egzemplarza. O ile młode bywają kremowe z błękitnawym odcieniem, o tyle stare siwo ochrowe z oliwkowo zielonym odcieniem wyżej, blisko kapelusza, a brązowawe niżej przy podstawie. Pod kapeluszem można czasem dostrzec fioletową smugę na trzonie. Pierścienia nie posiada. Niekiedy na nóżce widać za to pozostałości białej zasnówki.

Miąższ jędrny, mięsisty, niemal w całym owocniku jest brudno kremowy, jedynie na wierzchołku nóżki fioletowy. Fenol przebarwia miąższ tego grzyba na różowo, potem brązowo; ług potasowy na szaro; azotan srebra na ciemnozielono albo na czarno; kwas siarkowy na żółto. Woń zasłonaka gorzkawego ciężko wyczuć. Smak za to – wbrew nazwie – jest bardzo gorzki, a nie tylko słabo gorzkawy. To najbardziej gorzki, najobrzydliwszy w smaku przedstawiciel rodzaju zasłonak w środkowej i wschodniej Europie.

Wysyp spor odznacza się zwykle rudo brunatną barwą, rzadziej bywa czarniawo brązowy. Zarodniki mogą być słabiej lub silniej brodawkowate, długo lub krótko eliptyczne. Mierzą zwykle po 5,0-6,0 (rzadko do 6,5) na 7-8 (sporadycznie do 10) μm. Nie wykształca cystyd.

Pomylić go można z wieloma (co najmniej 10) innymi, pokrewnymi gatunkami zasłonaków. Spośród jadalnych, aczkolwiek mało smacznych grzybów kapeluszowych Polski dość podobna bywa czasem gąska olbrzymia Tricholoma colossus.

Właściwości

Zasłonak gorzkawy jest niejadalny. Zawarte w nim alkaloidy (nazwane od jego łacińskiej nazwy gatunkowej: infraktopikryn oraz 10-hdroksy-infraktopikryn) czynią go bardzo niesmacznym i zapewne słabo trującym dla człowieka. Równocześnie jednak po odpowiedniej obróbce, przyjmowane pod kontrolą lekarza stałyby się cennym lekiem w chorobie Alzheimera.

Zastosowanie

Trwają wytężone prace nad wprowadzeniem zasłonaka gorzkawego do lecznictwa. Wciąż jednak trwają badania naukowe i szersze zastosowanie praktyczne pozostaje sprawą przyszłości.

Okres występowania
I
II
III
IV
V
VI
VII
VIII
IX
X
XI
XII
Bibliografia
  1. Arora D. 1986.; "Mushrooms Demystified."; Ten Speed Press, Berkeley.;
  2. Benjamin D. 1995.; "Mushrooms: poisons and panaceas - a handbook for naturalists, mycologists and physicians."; WH Freeman and Company, New York.;
  3. Bon M. 2005.; "Pareys Buch der Pilze."; Franckh-Kosmos Verlag, Stuttgart.;
  4. Wessjohann L., Arnold N. 2010.; "Geissler T., Brandt W., Porzel A., Schlenzig D, Kehlen A., Acetylcholinesterase inhibitors from the toadstool Cortinarius infractus."; Bioorganic & Medicinal Chemistry. 18 (6): 2173-2177.;
  5. Gerhardt E. 2006.; "Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik. Ponad 1000 opisanych gatunków."; Wyd. Klub dla Ciebie, Warszawa.;
  6. Gminder A., Böhning T. 2009.; "Jaki to grzyb?"; Świat Książki, Warszawa.;
  7. Gumińska B., Wojewoda W. 1988.; "Grzyby i ich oznaczanie."; PWRiL, Warszawa.;
  8. Laux H. 2001.; "Der große Pilzführer."; Kosmos, Halberstadt.;
  9. Lohmeyer T., Kũnkele U. 2006.; "Grzyby. Rozpoznawanie i zbieranie."; Wyd. Parragon, Warszawa.;
  10. Moser M., Ammirati J. 1999.; "Studies in North American Cortinarii V. New and interesting Phlegmacia from Wyoming and the Pacific North West."; Mycotaxon. 72: 289-321.;
  11. Phillips R. 2010.; "Mushrooms and Other Fungi of North America."; Firefly Books, Buffalo.;
  12. Škubla P. 2007.; "Wielki atlas grzybów."; Dom wydawniczy Elipsa, Poznań.;
  13. Snowarski M. 2010.; "Grzyby. Seria: Spotkania z przyrodą."; Wyd. MULTICO Oficyna Wydawnicza, Warszawa.;
  14. Yayli N., Yilmaz N., Ocak M., Sevim A., Sesli E., Yayli N. 2007.; "Essential oil compositions of four mushrooms: Scleroderma verrucosum, Cortinarius infractus, Hypholama capnoides and Hypholama fasciculare from Turkey."; Asian Journal of Chemistry. 19 (5): 4102-4106.;
  15. Wojewoda W. 2003.; "Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski."; Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, Kraków.;
4.7/5 - (8 votes)
Default Banner Post Banner
Subscribe
Powiadom o
0 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments

Nie odchodź jeszcze!

Na ekologia.pl znajdziesz wiele ciekawych artykułów i porad, które pomogą Ci żyć w zgodzie z naturą. Zostań z nami jeszcze chwilę!