Antyseptyka » Opis » co to? » Definicja pojęcia
Ekologia.pl Wiedza Encyklopedia antyseptyka
Definicja pojęcia:

antyseptyka

Spis treści

Antyseptyka — Antyseptyka – postępowanie oraz dziedzina medycyny polegające na niszczeniu drobnoustrojów (bakterii, wirusów, grzybów) obecnych na powierzchni skóry, błon śluzowych i ran z wykorzystaniem środków zwanych antyseptykami, co uniemożliwia przedostanie się drobnoustrojów do tkanek.

Historia antyseptyki

Antyseptyka (gr. anti – przeciw, sepsis – zakażenie, sepsa, dosłownie – zapobieganie zakażeniu) polega na niszczeniu drobnoustrojów (bakterii, wirusów i grzybów) znajdujących się na powierzchni skóry, błon śluzowych oraz ran z wykorzystaniem środków mających na celu uniemożliwienie ich przedostania się do tkanek – antyseptyków.

Prekursorem antyseptyki był węgierski lekarz położnik Ignaz Semmelweis (1818-1865), który w 1847 r. wprowadził stosowanie podchlorynu wapnia jako środku do odkażania rąk przed wykonywaniem badań i zabiegów w klinikach położniczych, dzięki czemu znacząco obniżył się odsetek kobiet umierających wskutek gorączki połogowej.

Powszechne stosowanie metod antyseptycznych zapoczątkowało opublikowanie w 1867 r. pracy „Zasady antyseptyki w praktyce chirurgicznej” (ang. Antiseptic Principle of the Practice of Surgery) przez angielskiego lekarza Josepha Listera (1827-1912), zwanego „ojcem antyseptyki”. Propagował stosowanie kwasu karbolowego (fenolu) w formie rozpylonego aerozolu jako skutecznego środka bakteriobójczego i grzybobójczego w celu zapobiegania zakażeniom podczas zabiegów chirurgicznych.

Joseph Lister. Wikimedia.org

Jednym z pionierów antyseptyki był także polski chirurg Jan Antoni Mikulicz-Radecki (1850-1905), który wprowadził jodoform – środek antyseptyczny stosowany w leczeniu zakażonych ran i owrzodzeń od końca XIX w. do połowy XX w., obecnie używany głównie w weterynarii i stomatologii ze względu na toksyczność po dostaniu się do krwiobiegu oraz wywoływanie reakcji alergicznych. Opracował także recepturę maści składającej się z azotanu srebra i balsamu peruwiańskiego (maść Mikulicza), wykazującej działanie przeciwbakteryjne i przeciwpasożytnicze, wykorzystywanej w leczeniu trudno gojących się ran i owrzodzeń.

Środki antyseptyczne

Środki antyseptyczne, antyseptyki są substancjami chemicznymi stosowanymi w antyseptyce do niszczenia drobnoustrojów obecnych na powierzchni skóry i błon śluzowych, w jamach ciałach oraz ranach.

Antyseptyki wykazują działanie zabójcze dla drobnoustrojów (środki bakteriobójcze, wirusobójcze, grzybobójcze) bądź hamują wzrost i rozmnażanie drobnoustrojów (środki bakteriostatyczne, wirusostatyczne i grzybostatyczne). Antyseptyki w założeniu są środkami nieszkodliwymi dla organizmu ludzkiego. Używane są w stężeniach wystarczająco wysokich do zniszczenia drobnoustrojów i jednocześnie odpowiednio niskich, by nie doprowadzić do uszkodzenia tkanek. Antyseptyki obejmują środki do przemywania, smarowania, pędzlowania, płukania oraz rozpylania w formie aerozoli.

Środek antyseptyczny do odkażania rąk. Wikimedia.org

Do powszechnie stosowanych środków antyseptycznych należą:

Indeks nazw
Szukaj lub wybierz według alfabetu
A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż
Organizacje ekologiczne
Fundacja Nasza Ziemia
Znaki ekologiczne
IMO control
IMO control
4.9/5 - (10 votes)
Default Banner Post Banner
Subscribe
Powiadom o
0 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments