Lis pustynny jest to najmniejszy z lisów o długości ciała ok. 40 cm, długości ogona 18-30 cm, wysokości w kłębie 19 -21 cm i wadze do 1,5 kg. Charakterystyczne w wyglądzie lisa pustynnego są uszy - ogromne (pozwala to oddać nadmiar ciepła z organizmu), szczególnie w zestawieniu z niedużą głową i drobnym pyskiem. Miękka i puszysta sierść jest bardzo jasna - piaskowa, biaława na brzuchu, jedynie na samym końcu ogona wdać ciemniejszy odcień. Stopy fenka są porośnięte włosami, co pomaga mu poruszać się po piasku.
Lis pustynny żyje w gromadach wspólnie zamieszkujących nory wygrzebane w piasku. Nory te składają się ze skomplikowanego systemu podziemnych korytarzy oraz komory wyścielonej roślinami i sierścią. Lis pustynny jest aktywny nocą, dzień przesypia kryjąc się przed żarem pustyni w norze. Jest zwierzęciem bardzo ruchliwym i skocznym, bywa także agresywny, np. kiedy broni swojej zdobyczy przed innymi osobnikami.
Odżywianie
Lis pustynny poluje nocą, a jego ofiarami są drobne gryzonie, ptaki i ich jaja, jaszczurki i owady (przede wszystkim szarańcza). Zjada także pokarmroślinny (szczególnie chętnie daktyle). Uważa się, że potrafi przez wiele dni obejść się bez wody - można go spotkać w bardzo dużej odległości od jakichkolwiek oaz.
Rozmnażanie i rozwój
Ruja u lisa pustynnego przypada na okres zimowy. Po ok. 50 dniowej ciąży, w marcu, kwietniu lub maju samica rodzi 2-5 młodych, które mają ok. 10 cm długości, z czego ½ przypada na ogon. Ich sierść ma ubarwienie srebrzystoczarne, po 2 tygodniach zmienia się ono na beżowe. W wieku 3 miesięcy futro młodych nie różni się już od tego, które mają dorosłe osobniki. Zaczynają ona widzieć pomiędzy 12 a 20 dniem życia, a pokarm stały (dostarczany przez ojca) pobierają od 3 tygodnia. Mleko przestają ssać po 2 miesiącach, a dojrzałość płciową osiągają w pierwszym roku życia. Samica ma tylko 1 miot w roku. Długość życia lisa pustynnego wynosi 10 -12 lat, w niewoli nawet 20.
