MYSZARKA ZIELNA. Ssak. Zwierzę - myszarka zielna, mysz zielna, mysz małooka
Ekologia.pl Wiedza Atlas zwierząt Strunowce Kręgowce Ssaki Gryzonie Myszowate Apodemus Myszarka zielna
Indeks nazw
Szukaj lub wybierz według alfabetu
A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż

Myszarka zielna (Apodemus uralensis)

Nazywana/y także: mysz zielna, mysz małooka
Myszarka zielna, fot. shutterstock
Spis treści
Biologia

Myszarka zielna przypomina wyglądem inne myszarki: leśną i zaroślową. Jest jednak mniejsza od obu z nich. W przeciwieństwie do myszarki leśnej, która jest gatunkiem leśnym, myszarka zielna jest gatunkiem strefy lasostepusiedliskami. Ze względu na swój olbrzymi obszar występowania, i relatywne częste występowanie przynajmniej w niektórych częściach zasięgu, myszarka zielna w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych IUCN otrzymała kategorię LC (gatunek najmniejszej troski). W Polsce jest objęta częściową ochroną gatunkową na podstawie Rozporządzenia Ministra Środowiska z 28.12.2016.

Wygląd

Myszarka zielna różni się od myszarki leśnej i zaroślowej mniejszymi rozmiarami ciała – jej oczy i uszy są mniejsze (stąd dawniej używana nazwa „mysz małooka”), a stopy krótsze. W przeciwieństwie do brazowo-żółtych spokrewnionych gatunków, futro myszarki zielnej ma bardziej szary odcień. Długość ciała myszarki leśnej nie przekracza 9 centymetrów, a jej ogon nigdy nie jest dłuższy niż reszta ciała (co zdarza się np. u myszarki leśnej).

Występowanie

Myszarka zielna występuje w Europie Wschodniej (południowa Polska, Słowacja, Ukraina, Łotwa, rzadko na Litwie) i części Europy Południowo-Wschodniej (Węgry, Rumunia, część Czech i Austrii). Brak jej w północnej Polsce i większości obszaru Białorusi i Litwy, choć wydaje się, że powinny tam znajdować się przyjazne dla niej siedliska. Zwarty zasięg obejmuje większość europejskiej części Rosji w biomie lasów liściastych i lasostepu; na wschód sięga do Mongolii i gór Tien Szan w Chinach i Kirgistanie. Na południu występuje także na Kaukazie i wzdłuż czarnomorskiego wybrzeża Turcji. W Polsce myszarka zielna pospolicie występuje w Pieninach – mozaika zadrzewień, łąk i nasłonecznionych skał poprzecinana strumieniami to dla niej idealne siedlisko. W niektórych częściach zasięgu (Słowacja, Rosja) jest też często spotykana w miastach, np. w parkach miejskich.

Tryb życia

Myszarka zielna preferuje strefę ekotonu, tj. strefę pograniczną między różnymi siedliskami. W Europie są to najczęściej skraje lasów sąsiadujące z polami uprawnymi, łąkami i murawami lub ugorami. W południowej części zasięgu (np. w Turcji), gdzie klimat jest suchszy, najczęściej występuje w dolinach rzek i strumieni. Myszarka zielna żyje w wykopanych przez siebie norach, których głębokość zależy od pory roku (im zimniej, tym nory są kopane głębiej). Myszarka zielna jest aktywna przede wszystkim w nocy i o zmierzchu.

Odżywianie

Myszarka zielna żywi się przede wszystkim nasionami traw i innych roślin, które także gromadzi w celu przetrwania zimy. W mniejszym stopniu zgryza zielone części roślin oraz poluje na drobne zwierzęta (dżdżownice, owady).

Rozmnażanie i rozwój

Myszarka zielna rozmnaża się zazwyczaj dwa razy w roku (przynajmniej w europejskiej części zasięgu). Najwięcej porodów ma miejsce w czerwcu, ale najpóźniejsze młode mogą pojawiać się nawet w październiku. Samica za każdym razem rodzi od 3 do 10 młodych (najczęściej 4-6). Urodzone wiosną młode mogą osiągnąć dojrzałość płciową jeszcze w tym samym roku, młode z późniejszych miotów dojrzewają następnej wiosny.

Bibliografia
  1. Anděra M, Geisler J (2012); "Savci České Republiky [Mammals of the Czech Republic]"; Academia, Praha (CZ). URL: https://www.researchgate.net/publication/332878177_Savci_Ceske_republiky_Popis_rozsireni_ekologie_ochrana_1_vydaniMammals_of_the_Czech_Republic_Description_distribution_ecology_and_protection_1st_edition; 2012-01-01;
  2. Kryštufek, B., Sozen, M. & Bukhnikashvili, A. (2016); "Apodemus uralensis (errata version published in 2017). The IUCN Red List of Threatened Species 2016: e.T1905A115059444"; International Union for Conservation of Nature. URL: https://www.iucnredlist.org/species/1905/115059444; 2020-01-03;
  3. Juškaitis R, Balčiauskas L, Alejūnas P (2016); "Distribution, habitats and abundance of the herb field mouse (Apodemus uralensis) in Lithuania"; Biologia 71(8): 960-965. URL: https://link.springer.com/article/10.1515/biolog-2016-0116; 2016-12-30;
  4. Cichocki J, Ruprecht AL, Ważna A (2011); "Distribution of pygmy field mouse Apodemus uralensis (Pallas, 1811) population in Poland: review of the studies and new data"; Fragmenta Faunistics 54(1): 77-85. URL: https://rcin.org.pl/dlibra/show-content/publication/edition/36172?id=36172; 2011-06-01;
  5. Don E. Wilson , DeeAnn M. Reeder (red.) 2005; "Mammal Species of the World . A taxonomic and geographic reference. 3rd Edition."; Johns Hopkins University Press, Baltimore MD 2005. URL: https://www.departments.bucknell.edu/biology/resources/msw3/browse.asp?s=y&id=13001222; 2020-01-03;
  6. Pucek Z (red.) 1984; "Klucz do oznaczania ssaków Polski."; PWN, Warszawa; 1984-06-01;
4.9/5 - (15 votes)
Subscribe
Powiadom o
0 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments