Niedźwiedź polarny (Ursus maritimus)

Budowa

Niedźwiedź polarny jest największym żyjącym współcześnie niedźwiedziem – waga starych samców dochodzi do 800 kg, lecz przeciętne niedźwiedzie ważą ok. 300-450 kg, dł. ciała 2,2-2,5 m, wys. w kłębie prawie 1,5 m. Wydłużony kształt ciała odróżnia go od innych niedźwiedzi.

Futro grube i gęste, białe lub u starszych osobników żółtawobiałe, od zimna chroni go ponadto gruba warstwa tłuszczu. Gęsto owłosione stopy pomagają w stąpaniu po śniegu i stanowią naturalną ochronę przed mrozem. Palce złączone do połowy długości skórą przystosowane są do zwinnego poruszania się w wodzie.

Wyróżnia się świetnym powonieniem (potrafi wyczuć zdobycz z odległości 5-7 km, a także przez grubą warstwę śniegu), co więcej, jest obdarzony ostrym wzrokiem i słuchem.

Występowanie

Niedźwiedź polarny występuje u wybrzeża Arktyki w okolicach Koła Podbiegunowego.

Tryb życia

Niedźwiedź polarny jest doskonałym pływakiem, jest w stanie w lodowatej wodzie oceanu pokonywać dziesiątki km. Świetnie nurkuje, mając przy tym otwarte oczy i zamknięte otwory nosowe i uszne. Dysponuje niesamowitą wytrzymałością, sprawnością i siłą. Niekiedy bytuje na krach lodowych, pozwalając prądom morskim unosić się ku nowym łowiskom.

Nie atakuje człowieka i nie zaczepiony ucieka przed nim, unikając spotkania. Zdarza się jednak, że wygłodniałe zwierzęta plądrują zapasy żywności gromadzone przez Eskimosów w tundrze lub rozgrzebują śmietniska wokół ludzkich osiedli. Każdej jesieni 50-100 niedźwiedzi odwiedza kanadyjskie miasto Churchill (które zwane jest światową stolicą tych zwierząt), a przede wszystkim jego śmietniki!

Zwierzęta, które podchodzą zbyt blisko miasta, są odławiane, znaczone i wypuszczane w odległości kilkudziesięciu km od miejsc zamieszkanych. Inne odstrasza się jaskrawymi światłami i specjalnymi hałaśliwymi ładunkami wybuchowymi.

Znakomicie aklimatyzuje się w ogrodach zoologicznych, w czym nie przeszkadzają mu nawet upalne lata.

Odżywianie

Podstawową zdobyczą niedźwiedzia polarnego są foki, na które czatuje przy ich otworach oddechowych w lodzie, z rzadka narwale, biełuchy, a nawet morsy. Nie odmawia sobie również ryb, lemingów, ptasich jaj i padliny. Mogą również żywić się wszelkiego rodzaju odpadkami. W czasie krótkiego, polarnego lata spotkać go można zjadającego mech, trawy i porosty.

Rozmnażanie i rozwój

U niedźwiedzia polarnego tylko ciężarna samica zapada w sen zimowy. W dużej zaspie śniegu przygotowuje sobie już w październiku dużą jamę zamkniętą blokiem lodowym. W mroźnych miesiącach zimy rodzi się od 1 do 3 ślepych, niezdarnych niedźwiadków, stosunkowo małych w porównaniu z ogromnym cielskiem samicy. Po około 3 miesiącach opuszczają legowisko, lecz samica opiekuje się nimi aż przez 3 lata, ucząc je pływania i skutecznego polowania. Po 3-4 latach u samicy ponownie występuje ruja. Żyje około 40 lat.