Modrowronka mała (Cyanolyca nanus)
Wygląd
Modrowronka mała należy do rodziny krukowate (Corvidae). Jest najmniejszym członkiem rodziny krukowate. Ptak nieco większy od szpaka zwyczajnego (Sturnus vulgaris). Tęczówka oczna jest ciemnobrązowa. Dziób jest krótki, stożkowaty. Głowa jest stosunkowo duża. Na głowie znajduje się ciemna, szeroka maska. Brew jest biaława. Gardło jest jasnoniebieskie. Reszta upierzenia jest łupkowato niebieska. Dziób i nogi są czarne. Sylwetka jest smukła. Ogon jest dosyć długi. Gatunkiem podobnym jest modrowronka obrożna (Cyanolyca armillata).
Występowanie
Modrowronka mała zamieszkuje kilka izolowanych stanowisk w południowo-wschodnim Meksyku. Wszystkie populacje występują na południu pasma górskiego Sierra Madre Oriental (Sierra Madre Wschodnia), w pobliżu miejscowości Jalpan de Serra, Xalpa i na północ od Oaxaca. Jest gatunkiem osiadłym.
Biotop
Siedliskiem modrowronki małej są wilgotne górskie lasy tropikalne z licznymi sosnami, dębami i jodłami. Zamieszkuje głównie lasy pierwotne. Rzadziej spotykana jest w lasach przekształconych przez człowieka, jednak zwykle w pobliżu lasów naturalnych. Występuje powyżej 1400 m n.p.m. Ptak towarzyski, żyje pojedynczo, w parach lub w małych grupach (od 4 do 10 osobników), również mieszanych. Jej liczebność maleje. Jest gatunkiem bliskim zagrożenia (kategoria NT na liście IUCN). Zagraża jej utrata siedlisk.
Lęgi
Modrowronka mała jest gatunkiem monogamicznym. Do rozrodu przystępuje między marcem a kwietniem. Gnieździ się na drzewie. Gniazdo ma kształt miseczki i zbudowane jest gałązek i wyścielone jest materiałem roślinnym. Wysiadywaniem jaj zajmuje się samica, samiec dostarcza jej pożywienie oraz pilnuje gniazda. Młode opuszczają gniazdo po trzech tygodniach od wyklucia.
Pokarm
Modrowronka mała jest owadożerna. Żywi się głównie bezkręgowcami (owadami, pajęczakami). Pokarm chwyta z roślinności.