Nibylis siwy (Lycalopex vetulus)

Wygląd

Nibylis siwy należy do rodziny psowate (Canidae). Jego pysk jest krótki. Uszy są duże, trójkątne. Ciało jest smukłe. Sierść jest krótka. Ubarwienie sierści szare z żółtym odcieniem. Spód ciała jest jaśniejszy, kremowy lub płowy. Kończyny są smukłe. Ogon jest długi, puszysty, z ciemnym pasem wzdłuż górnej części i ciemnym końcem. Dymorfizm płciowy uwidacznia się w rozmiarach ciała. Samce są nieco większe od samic.

Występowanie

Nibylis siwy występuje jedynie w centralnej Brazylii. Północna granica zasięgu występowania znajduje się w Paui, południowa w okolicach Campinas. Na zachodzie miejscami sięga nadgranicznych terenów z Boliwią. Nibylis siwy na liście IUCN ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC). Jego głównym zagrożeniem jest utrata siedlisk.

Tryb życia

Nibylis siwy występuje na otwartych przestrzeniach brazylijskiej sawanny cerrado. Zamieszkuje obszary o niskiej roślinności trawiastej z nielicznymi drzewami i zagajnikami oraz świetliste lasy. Jest często spotykany na terenach rolniczych i pastwiskach. Unika gęstych lasów. Prowadzi nocny tryb życia. Żyje samotnie, w okresie rozrodczym w parach. Jest gatunkiem terytorialnym.

Odżywianie

Nibylis siwy jest wszystkożerny. Żywi się zarówno zwierzętami bezkręgowymi (owadami), mniejszymi kręgowcami (gadami, ptakami i drobnymi ssakami) jak i pokarmem roślinnym (owocami). W jego diecie największą część stanowią termity (w szczególności z rodzaju Syntermes).

Rozmnażanie i rozwój

Nibylis siwy jest gatunkiem monogamicznym. Przystępuje do rozrodu raz w roku. Rozród odbywa się na wczesną jesień (między sierpniem a wrześniem). Ciąża trwa około 60 dni. Samica rodzi od 2 do 5 młodych. Młode przychodzą na świat w opuszczonych norach innych zwierząt (m.in. pancerników). Laktacja trwa do 3-4 miesięcy. Opiekę nad potomstwem sprawują oboje rodzice. Po ośmiu-dziewięciu miesiącach młode się rozpraszają. Nibylis siwy żyje do 12 lat.