Orzeł iberyjski (Aquila adalberti)

Wygląd

Orzeł iberyjski należy do rodziny jastrzębiowate (Accipitridae). Jest dużym ptakiem szponiastym. Tęczówka oczna jest ciemnobrązowa. Dziób jest mocny, haczykowaty. Ubarwienie ciała ciemnobrązowe. Kark jest blado kremowy. Czoło ciemnobrązowe. Przedni brzeg skrzydła biały. Na barkach występują białe plamy. Skrzydła są długie i szerokie. Nogawice są ciemno brązowe. Stopy są żółte. Palce są zakończone ostrymi, długimi, czarnymi szponami. Ogon jest średniej długości, z białą nasadą. Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego, przy czym samice są większe od samców. Osobniki młodociane są rdzawobrązowe.

Występowanie

Orzeł iberyjski jest endemitem Półwyspu Iberyjskiego. Ptak ten występuje wyłącznie w centralnej i południowej Hiszpanii oraz w niewielkiej liczbie we wschodniej i południowej Portugalii. Sporadycznie obserwowany jest w Maroku, gdzie wyginął jako gatunek lęgowy w pierwszej połowie XX w. Spotykany jest na wysokościach o poziomu morza do 1600 m n.p.m. Nie migruje.

Biotop

Orzeł iberyjski występuje na różnorodnych otwartych i półotwartych przestrzeniach z niewielką liczbą drzew. Zamieszkuje równiny, obszary podmokłe, strome zbocza gór oraz rzadko obszary rolnicze. Na liście IUCN ma status gatunku narażonego na wyginięcie (kategoria VU). Wpisany jest do konwencji CITES (załącznik I).

Lęgi

Orzeł iberyjski przystępuje do rozrodu od lutego do marca. Gnieździ się na drzewie. Gniazdo zbudowane jest z gałęzi i wyścielone jest trawą oraz gałązkami, może być wykorzystywane co roku. Samica składa 2- 3 białawe, szaro nakrapiane jaja. Inkubacja trwa 43 dni. Orzeł ten żyje do 45 lat.

Pokarm

Orzeł iberyjski żywi się w głównej mierze zającowatymi (królikami, zającami). Ponadto w jego diecie znaleźć można inne kręgowce (ssaki, ptaki, gady, ryby), bezkręgowce (owady) oraz padlinę. Na swoje ofiary poluje w locie, nisko nad ziemią.