Paw złoty (Pavo muticus)

Wygląd

Paw złoty należy do rodziny kurowate (Phasianidae). Reprezentują go trzy podgatunki, różniące się nieco ubarwieniem. Na głowie występuje ciemno niebieskawy, długi, sztywny czub. Dziób jest ciemno szary. Tęczówka ciemnobrązowa. Skóra wokół oczu naga, niebieskawa. Policzki są żółtawe. Szyja, pierś są zielone. Pokrywy turkusowe. Grzbiet jest zielono brązowy. Tren sięga do 2 m. Obie płcie są do siebie dosyć podobne, choć samice nie są tak jaskrawo ubarwione. U samców występuje tren, którego u samic nie ma. Nogi długie, mocne. Osobniki młodociane wyglądem przypominają samice.

Występowanie

Historyczny, szeroki zasięg występowania pawia złotego głównie na skutek utraty siedlisk drastycznie się skurczył do czasów współczesnych. Obecnie w Birmie, północno-zachodniej Tajlandii, południowych Chinach (prowincja Yunnan), Kambodży, południowym Wietnamie i na Jawie (w Indonezji).

Biotop

Dawniej paw złoty zamieszkiwał bardzo różnorodne siedliska: lasy tropikalne i subtropikalne, suche lasy liściaste, lasy mieszane, świetliste lasy, sawanny, zarośla bambusowe i obszary otwarte. Obecnie znany jest głównie z naturalnych lasów głównie w pobliżu rzek i obszarów podmokłych. Występuje od poziomu morza do około 2100 m n.p.m. Jego liczebność maleje. Gatunek zagrożony utratą siedlisk. Na liście IUCN jest gatunkiem zagrożonym wymarciem (kategoria EN). Wpisany jest do konwencji CITES (załącznik II).

Lęgi

Paw złoty gnieździ się na ziemi. Gatunek poligamiczny. Na jednego samca przypada kilka samic. Samica składa od 4 do 6 jaj. Inkubacja trwa 26-28 dni. Po dwóch tygodniach młode są już w stanie latać. Paw osiąga dojrzałość płciową w trzecim roku życia.

Pokarm

Paw złoty jest wszystkożerny. W jego diecie znaleźć można zwierzęta kręgowe (gady, płazy), bezkręgowce (owady), pokarm roślinny (owoce, nasiona).