Sieweczka pustynna (Charadrius leschenaultii)

Wygląd

Sieweczka pustynna należy do rodziny sieweczkowate (Charadriidae). Tęczówka oczna ciemnobrązowa. Dziób masywny i długi. Nogi długie, zielonkawo lub żółto szare. Spód biały. W lecie samce mają rdzawą półobrożę, czarną maskę i biało czarne czoło. Samice są bledsze od samców. W szacie spoczynkowej barwa stonowana płowo brązowa. Gatunkiem bardzo podobnym jest sieweczka mongolska (Charadrius mongolus).

Występowanie

Tereny rozrodcze sieweczki pustynnej znajdują się głównie w Mongolii, Rosji na obszarach graniczących z Mongolią, północnych i północno-zachodnich Chinach, południowym Kazachstanie, Uzbekistanie, Turkmenistanie, północnych skrajach Afganistanu, Azerbejdżanie, Armenii, południowej Gruzji i na kilku stanowiskach w Turcji. Na zimę odlatuje to strefy przybrzeżnej wschodniej Afryki, Madagaskaru, południowej i południowo-wschodniej Azji oraz Australii. Do naszego kraju zalatuje wyjątkowo.

Biotop

Sieweczka pustynna zakłada gniazda na okresowo wysychających moczarach, w dolinach rzek, na obszarach półpustynnych z niską roślinnością, na solnych równinach i terenach skalistych. Zwykle rozmnaża się do kilku kilometrów od źródeł wody. Zimę spędza na morskich wybrzeżach: plażach, wydmach, w zatokach, ujściach rzek, skalistych wyspach i na płyciznach. Na liście IUCN ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC). Jej liczebność maleje.

Lęgi

Sieweczka pustynna przystępuje do jednego lęgu w roku. Do rozrodu przystępuje od kwietnia do maja. Gnieździ się w płytkim zagłębieniu w ziemi na otwartym terenie lub wśród niskiej roślinności. Gniazdo jest skąpo wyścielone fragmentami roślin. Samica składa 2-4 jaja. Inkubacja trwa około 24 dni. Wysiadywaniem jaj zajmują się oboje rodzice. Młode stają się samodzielne po 30 dniach.

Pokarm

Sieweczka pustynna żywi się zwierzętami bezkręgowymi (owadami i ich larwami, skorupiakami, mięczakami, pierścienicami) oraz kręgowcami (gadami).