Sieweczka mongolska (Charadrius mongolus)

Wygląd
Sieweczka mongolska należy do rodziny sieweczkowate (Charadriidae). Głowa dosyć duża. Tęczówka oczna ciemno brązowa. Dziób masywny i krótki. Nogi długie, ciemno szare. Wierzch szarobrązowy. Spód białawy. W lecie samce mają rdzawą obroże na piersi. Podbródek i gardło są białe. Kantarek czarny. Samice są ciemniejsze. W szacie spoczynkowej barwa stonowana. Czoło białawe. Gatunkiem bardzo podobnym jest sieweczka pustynna (Charadrius leschenaultii).
Występowanie
W okresie lęgowym sieweczka mongolska występuje w kilku rozproszonych lokalizacjach w środkowej i północno-wschodniej Azji: w Himalajach i Tybecie, w górach Sichote-Aliń, na Kamczatce i u wybrzeży Morza Beringa. Na zimowiskach spotykana jest na bardzo rozległym obszarze wybrzeży południowej Azji, wysp Azji Południowo-Wschodniej, niektórych wysp Oceanii, oraz Australii i wschodniej Afryki. Do naszego kraju zalatuje wyjątkowo.
Biotop
Poszczególne populacje sieweczki mongolskiej zamieszkują różne siedliska: sieweczki z Himalajów występują na wysokogórskich halach powyżej górnej granicy lasu do około 5500 m n.p.m., populacje z tundry gniazdują w kamienistych dolinach rzek, żwirowiskach i solniskach lub na wyżynnych stepach. Na zimowiskach sieweczka mongolska niemal zawsze spotykana jest w pobliżu morskich wybrzeży, na plażach, piaszczystych łachach, wydmach i morskich zatokach. Na liście IUCN ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC).
Lęgi
Sieweczka mongolska przystępuje do jednego lęgu w roku. Rozród odbywa się od maja do czerwca. Gnieździ się w płytkim zagłębieniu, w ziemi, czasem osłoniętym kamieniami lub roślinnością. Samica składa 2-3 jaja. Czas wysiadywania jaj (przez oboje rodziców) wynosi 22-24 dni. Młode po wykluciu pozostają jeszcze 30-35 dni pod opieką rodziców. Dojrzałość płciową osiąga w drugim rok życia. Żyje do 20 lat.
Pokarm
Sieweczka mongolska żywi się zwierzętami bezkręgowymi (owadami i ich larwami, skorupiakami, pierścienicami, mięczakami). Pokarm zbiera z ziemi i brodząc w wodzie.