Tarpan (Equus gmelini)

Występowanie

Tarpan jest gatunkiem wymarłym (kategoria EX na liście IUCN). Prawdopodobny przodek konia domowego. W plejstocenie dziki koń przypuszczalnie występował na stepach niemal całej Eurazji. Jego zasięg obejmował obszar od Europy zachodniej i południowej po Azję centralną. Prawdopodobnie zamieszkiwał również lasy. Najstarsze doniesienia o występowaniu dzikich koni pochodzą głównie z malowideł naściennych z całej Eurazji, jednak wiele późniejszych informacji pochodzi z obszaru Morza Śródziemnego, Morza Czarnego i Kaspijskiego i dalej aż do Jeziora Aralskiego. Wraz z coraz większą presją człowieka i krzyżowaniem się z końmi udomowionymi tarpan zaczął znacznie zmniejszać obszar występowania. Coraz większa izolacja poszczególnych populacji tarpana spowodowała jego wyginięcie. Ostatnie tarpany zamieszkiwały stepy Ukrainy. Tarpan podobnie jak koń domowy preferował duże otwarte przestrzenie lub obszary luźno porośnięte przez drzewa. Ostatni osobnik na wolności zmarł między 1876 -1890 rokiem. Do jego wymarcia przyczynił się człowiek, polujący na niego dla mięsa. Ludzie tępili go również ze względu na wyrządzane przez niego szkody. W niewoli zmarł w 1909 w rosyjskim ogrodzie zoologicznym.

Budowa

Tarpan budową nawiązywał do prymitywnych ras koni. Był małym koniem. Charakteryzowała go silna budowa. Na ciele znajdowała się sierść krótka. Tarpan miał umaszczenie myszowate. Wzdłuż grzbietu znajdowała się wyraźna i ciemna smuga. Głowa średniej wielkości, gruba. Szyja krótka. Klatka piersiowa głęboka. Oczy małe, umieszczone po bokach głowy. Grzywa krótka, ciemna i stojąca. Uszy krótkie i spiczaste. Nogi pręgowane i mocne. zakończone kopytami. Ogon krótki i ciemny. Ogier większy od klaczy.

Biologia

Tarpan był gatunkiem towarzyskim. Żył w stadach liczących do kilkunastu osobników. Od czasu jego wyginięcia podjęto próby odtworzenia jego fenotypu. W wyniku tego powstała polska rasa konia – konik polski. Konik polski został wyhodowany na początki dziewiętnastego wieku z krzyżówki tarpanów z końmi domowymi. Jednakże niektórzy naukowcy uważają tę informacje za wątpliwą. Tarpan był roślinożerny.