Grzyby pasożyty – grupa grzybów pobierająca substancje odżywcze z roślin, zwierząt lub innych grzybów w ramach antagonistycznego stosunku, w którym korzyść grzyba powoduje szkody dla żywiciela. Mowa zarówno o gatunkach wielkoowocnikowych pasożytujących na pniach drzew, jak i o mikroskopijnych grzybach wywołujących choroby innych organizmów, w tym również człowieka.
Wśród grzybów pasożytujących znajdziemy biotrofy, które do odżywiania wykorzystują wyłącznie żywe rośliny. Gdy żywiciel umiera, umiera i grzyb, a zachowują się wyłącznie jego przetrwalniki. Z kolei nekrotrofy atakują i umyślnie zabijają żywiciela, aby czerpać korzyści z jego martwych tkanek.
Grzyby pasożyty dzieli się również według kryterium miejsca występowania, które wynika oczywiście z preferencji co do wyboru żywiciela. W ramach tej klasyfikacji wyróżniamy m.in.:
Grzyby nadrzewne (np. huby);
Grzyby mszakolubne;
Grzyby naporostowe;
Grzyby naziemne, pasożytujące na grzybni innych gatunków.
Niektóre gatunki w swoim cyklu życiowym wykorzystują różnych żywicieli. Dla przykład Cronartium ribicola, wywołujący rdzę wejmutkowo-porzeczkową, najpierw atakuje sosny, ale rozwijające się w korze zarodniki nie są w stanie zainfekować innych drzew. Atakują więc mniejsze rośliny, a dopiero tam produkują zarodniki będące w stanie rozwijać się na sosnach.
Ponieważ wszystkie grzyby są cudzożywne, mają ograniczone możliwości zdobywania składników odżywczych. O ile nie są saprotrofami, czyli nie korzystają z martwych tkanek, ani nie żyją w symbiozie w roślinami (mikoryza), są pasożytami. W Polsce tych ostatnich spotkać można co najmniej setki, m.in.:
Buławinka czerwona (Claviceps purpurea) – pasożyt zbóż i traw;
Botrytis cinerea (Gronowiec szary) – saprotrof i pasożyt roślin i owoców;
Iwoporek anyżkowy (Haploporus odorus) – pasożyt wierzby;
Korzeniowiec drobnopory (Heterobasidion parviporum) – pasożyt korzeni;
Pniarek obrzeżony (Fomitopsis pinicola) – bardzo groźny pasożyt drzew;
Korzeniowiec jodłowy (Heterobasidion abietinum) – pasożyt korzeni i pni;
Korzeniowiec sosnowy (Heterobasidion annosum) – pasożyt drzew (głównie iglastych);
Skórnik pomarszczony (Stereum rugosum) – pasożytuje na drzewach;
Skórnik dębowy (Stereum gausapatum) – bywa pasożytem (lub saprotrofem) na pniach drzew;
Trzęsak listkowaty (Phaeotremella foliacea) – pasożytuje na grzybni skórników;
Trzęsak mózgowaty (Tremella encephala) – pasożyt skórnika krwawiącego;
Maślaczek pieprzowy (Chalciporus piperatus) – pasożytuje na grzybniach muchomorów;
Blaszkowiec drobnozarodnikowy (Lenzites betulina) – zwykle jest saprotrofem, rzadko pasożytuje;
Rozszczepka pospolita (Schizophyllum commune) – pasożyt nadrzewny i nagrzybny;
Opieńka ciemna (Armillaria ostoyae) – pasożytująca na pniach drzew;
Opieńka miodowa (Armillaria mellea) – pasożyt drzew;
Goździolepek mchowy (Eocronartium muscicola) – gatunek bardzo rzadki, pasożytujący na mchach;
Ponadto w naszym kraju obserwuje się setki gatunków grzybów mikroskopijnych wywołujących u roślin np. chorobę mączniaka prawdziwego, rdzę czy zgniliznę. Skoczkowce powodują np. raka ziemniaka, a grzyby pączkorostowe (Blastocladiomycota) są pasożytami nicieni, muszek oraz skorupiaków, jak również roślin wodnych i bagiennych. I na tym pełna lista się jednak nie kończy.
Grzyby pasożyty to poważne zagrożenie w rolnictwie, sadownictwie czy leśnictwie. Mogą one nie tylko hamować wzrost uprawianych gatunków, ale również ograniczać urodzaj, wpływać negatywnie na jakość plonów, ale również uśmiercać wartościowe gatunki. Koszty związane z profilaktyką oraz zwalczaniem chorób grzybicznych w znaczący sposób wpływają na rentowność produkcji. Niestety, wiele grzybów zaliczanych jest grupy kwarantannowych, co oznacza, że nie potrafimy ich skutecznie zwalczać, a jedynym środkiem zaradczym jest całkowita likwidacja upraw i okresowy zakaz wykorzystania danego obszaru.
Szczególnie złą renomą na świecie cieszą się grzyb Pyricularia oryzae, wywołujący zarazę ryżu i zmieniający funkcję z biotrofu do nekrotrofu oraz występujący w Polsce gronowiec szary wywołujący szarą pleśń. Z kolei grzyby z rodzaju Fusarium nie tylko są przyczyną chorób roślin uprawnych (np. zgorzel siewek) i w szczególny sposób zagrażają bananom czy pomidorom, ale ich mykotoksyny są też odpowiedzialne za infekcje u ludzi, np. grzybicę paznokci. Grzyby atakują również inne kręgowce, nierzadko powodując infekcje zagrażające życiu.
Grzyby pasożytnicze zasiedlające rośliny wodne typu trzciny są natomiast obwiniane o wymieranie roślinności szuwarowej, uważanej przez naukowców za naturalną, glebową oczyszczalnię ścieków.
Z drugiej strony, wśród grzybów pasożytniczych znajdują się gatunki lecznicze, bogate w związki aktywne wykorzystywane do produkcji leków. Skala ich wykorzystania w porównaniu ze stratami wynikającymi z pasożytniczej działalności jest jednak znikoma.
Bibliografia: